tag:blogger.com,1999:blog-73055660709776111212024-03-04T22:00:14.089-08:00Sé BreveDonde Brian Hermida Stubbe publica cada viernes sus textos breves o en capítulos.Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.comBlogger33125tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-88729352785201233832019-03-07T09:11:00.000-08:002019-03-07T09:11:04.855-08:00LISANDRO NO SE VA (Capítulo 2)<div class="graf graf--p graf-after--h3" id="6e63" name="6e63" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 8px;">
Algunos segundos después, frente a las plateas del estadio, el capitán Lisandro López recordaba esa tarde remota en que lo llevaron a conocer el club. Racing era entonces campeón de un torneo después de treinta y cinco años sin festejos. Mientras Argentina se hundía en la peor crisis económica de su historia, la gente de Racing llenaba dos estadios (el de Vélez, donde se disputaba el último partido y se definía el campeonato, y el del club, solo con fanáticos siguiendo el juego por las pantallas gigantes).</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="8ab4" name="8ab4" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
En aquel momento el director técnico era Mostaza Merlo, un ex jugador de fútbol que llevó al equipo a conseguir el último título del club. En los dieciocho años que pasaron hasta ahora Racing tuvo muchos jugadores y técnicos. La falta de resultados transformaba en héroe momentáneo a cualquiera de ellos que ofreciera algo de talento, que compartiera su magia para disfrutar del juego; a cualquiera de ellos que demostrara entrega, que le permitiera a la gente sentir en carne el amor al club. Pero con Mostaza algo fue diferente, no solo por el título: su “paso a paso, partido a partido”, lo transformó en el último símbolo de la sensatez que tuvo Racing. Ofreció algo que habían ofrecido pocos: competencia. La suerte necesaria la tradujo en resultados, y la felicidad que produjo, en algo memorable.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="da5c" name="da5c" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Racing era distinto en aquel entonces, y Lisandro también lo era: un completo desconocido con dieciocho años y el futuro por delante… De pie en medio del campo de juego, con sus compañeros girando a su alrededor, con Coudet en la tribuna hablando con la hinchada, podía ver con claridad la importancia que tenía su decisión. Él también se había transformado en un héroe momentáneo y podía transformarse en un símbolo para el club.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="f2ce" name="f2ce" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<span class="markup--strong markup--p-strong" style="font-weight: 700;">Ansiaba el título que había prometido, pero también ansiaba recuperar la tranquilidad de ese viejo anonimato. Porque perseguía el goce, no la gloria. Como Mostaza, más que competitivo, él disfrutaba de ser competente. Y el juego del fútbol siempre había sido su lenguaje, su manera de transformar sus obsesiones en resultados tangibles. No aceptaba ponerse en manos de nadie y no comprendía a la gente que perseguía cosas que no estaban en sus manos: la que crea ídolos, la que atesora objetos o vigila con celo, la que habla de las cosas que hacen los demás o se las inventa. Él era parte de un juego limpio, con reglas claras. Ahora también sería parte de un juego más complejo que el del fútbol.</span></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="f2ce" name="f2ce" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<span class="markup--strong markup--p-strong" style="font-weight: 700;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpA1xIz90nt9M6j-gV0vbIum5ldwDBKvEUbh_IPG9H3hsfAlm73mT-Ur_k-E2qmntV5uIuuKnj26dnsMVKbeaQhy-sGFhSbtP_SYypYY7_5Ha8D0NYzAhxxuK8pDdI6a6ElimKENLZ-04/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="970" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpA1xIz90nt9M6j-gV0vbIum5ldwDBKvEUbh_IPG9H3hsfAlm73mT-Ur_k-E2qmntV5uIuuKnj26dnsMVKbeaQhy-sGFhSbtP_SYypYY7_5Ha8D0NYzAhxxuK8pDdI6a6ElimKENLZ-04/s400/4.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="graf graf--p graf-after--figure" id="09ca" name="09ca" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 38px;">
Desde la escena del vestuario, Zaracho corría con la mirada de Lisandro clavada entre los ojos. Sabía que no podía darse el lujo de fallar y se propuso ser más eficaz y no perderlo de vista un solo momento. Pero llevaba media vuelta a la cancha sin verle el rostro, con Lisandro quieto mirando a la platea. Con Coudet de espaldas a él. Sin nadie que lo controlara. Sin saber si mantenía la sonrisa. Dudaba si acercarse directamente o seguir corriendo hasta encontrarlo de frente. Supo qué hacer al ver que todos sus compañeros estaban de pie mirando a Lisandro.</div>
<div class="graf graf--p graf--startsWithDoubleQuote graf-after--p" id="d9b5" name="d9b5" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px; text-indent: -0.4em;">
“¿Licha, todo bien?” le dijo a cinco metros, por la espalda, agitado por la carrera pero en voz baja para no asustarlo. Lisandro lo miró y volvió a sonreír. Le respondió con una palmada en el hombro y regresó con su mirada a la platea. Zaracho hizo gestos a sus compañeros para que volvieran a correr. “¿Qué pasó?” Lisandro negó con la cabeza como sin saber. Zaracho se puso a su lado y miró en la dirección en que miraba Lisandro: detrás de los muchachos de la barra, por uno de los túneles que se forman al salir de las escaleras a las plateas del estadio, aparecía aquel mismo periodista, pero esta vez sin el cámara. “Mirá quién llegó” dijo Lisandro sin girarse. El periodista se cubría los ojos del sol para mirar al campo de juego. Al descubrir que Lisandro lo observaba intentó esconderse, pero sabiendo que era tarde fingió que se había tropezado y lo saludó con la mano levantada. Zaracho y Lisandro se miraron sonriendo, como sin encontrarle explicación.</div>
<div class="graf graf--p graf--startsWithDoubleQuote graf-after--p" id="e523" name="e523" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px; text-indent: -0.4em;">
“Pensé que vendrían más…” Esta vez era Zaracho el que no sabía qué contestar. Ante su silencio Lisandro completó: “Como es el último entrenamiento…” Zaracho levantó los hombros. “¿Quién entiende al periodismo?” Se miraron asintiendo. “Quedan 10 vueltas” sugirió Zaracho golpeando la espalda de Lisandro. Licha comenzó a correr y a Zaracho se le borró la sonrisa impuesta mirando al periodista, que se disculpó con un gesto.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="da04" name="da04" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Coudet también lo descubrió a unos metros y le pidió que se acercara. “¿Te vio? ¿Sos boludo, Gustavo? Te pedí que me esperaras en la oficina de Pedro”. “Pensé que no me iba a ver desde acá” se justificó el periodista, que no traía más que un morral. “¿Qué querés?”, lo cuestionó Coudet. “Quería verlo en la cancha… Quizá es la última vez, ¿no?” repuso el periodista con una sonrisa. Los de la barra se dieron vuelta para mirarlo. Y esa mirada, más que penetrante resultaba aplastante. “Esperame en la oficina, Gustavo…”</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="da04" name="da04" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwt52eQTPov51c4ylpmfs4IW9lgxizwPoR_ueLxWsG_PYNieIK7tluOHjY7WPQvw3TY9nXsgb56wpmUQHAxsesnQfC6aQ45P5FDpqEkcAoR7Z4w-sdrDIviPPaSClOb9NY-lZ_aorQ7iM/s1600/Lo%25CC%2581pez+y+Zaracho+por+Clari%25CC%2581n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="1256" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwt52eQTPov51c4ylpmfs4IW9lgxizwPoR_ueLxWsG_PYNieIK7tluOHjY7WPQvw3TY9nXsgb56wpmUQHAxsesnQfC6aQ45P5FDpqEkcAoR7Z4w-sdrDIviPPaSClOb9NY-lZ_aorQ7iM/s400/Lo%25CC%2581pez+y+Zaracho+por+Clari%25CC%2581n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="graf graf--p graf-after--figure" id="1765" name="1765" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 38px;">
Al salir de las duchas todo el plantel se encontró con que, en los guardarropas del vestuario, en lugar de sus cosas había un traje de baño tipo zunga, unas chancletas y una bata. Junto a esto una tarjeta: “Tenemos un día especial preparado para vos. Para empezar, te esperamos en la zona de Spa…” Debajo, un mapa dibujado con lápiz y una firma: “Atte. La dirección.” Algunos se alegraban con la sorpresa, otros parecían indignados, preguntaban por sus pertenencias. Pillud, uno de los defensores, que todo se lo toma a la ligera, soltó una risa burlona cerca de Lisandro. Él lo escuchó y lo miró sonriendo: “qué lindo gesto, ¿no?…” Pillud asintió transformando la burla en aprobación. “Es justo lo que necesitaba”. Son muy cómplices entre ellos…</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="9f15" name="9f15" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Ya había pasado el mediodía y los veintitrés jugadores seguían metidos con calzador en un jacuzzi instalado en el playón del club, al aire libre, y con más de cuarenta mangueras azules entrando por los lados y goteando. Las burbujas eran un escándalo: los chorros de agua salían con la fuerza de una catarata y movían a los jugadores como los muñecos que se ponen en la luneta de los autos. Era casi imposible permanecer sentado. Estaban incómodos, con hambre, y mirándose las caras en silencio. Dos asiáticos, de los que desde el jacuzzi solo se les veían los rostros, esperaban de pie a un costado junto al preparador físico del plantel. Centurión le enseñaba a Zaracho un juego para tirar agua apretando las manos. Zaracho no perdía de vista a Lisandro. No de nuevo. Pero la paciencia y el humor de los demás comenzaba a ponerlos a prueba.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="525b" name="525b" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Arias se puso en pie. “Yo me voy igual… No aguanto más esto”. Estaban tan a presión allí dentro que todos los demás se movieron un poco al liberarse su espacio. Se giraron a verlo. Zaracho reaccionó con velocidad, como siempre. También se puso en pie: “¡¿a dónde te vas?!” Los jugadores se movieron un poco más, despegando sus brazos del cuerpo, con alivio. Zaracho aflojó… “¿a dónde vas a estar mejor que acá…?” Ambos miraron a Lisandro, justo en frente. El astro sentía curiosidad. “¿No te gusta el jacuzzi?”. “Sí, me gusta… me gusta el jacuzzi, me gustan los masajes, el asado, las excursiones. Todo me gusta… Estoy feliz de estar acá…”. Arias parecía descargarse de la amargura de un rencor. “Si te gustan los masajes, ¿por qué no venís con nosotros, mejor?” se oyó desde afuera la voz del preparador físico. Los dos asiáticos, íntegramente de blanco, lo miraban sonriendo. “Sí, andá a hacerte unos masajes así que relajás un poco… Fue un campeonato duro, especialmente para vos” completó Zaracho. Los asiáticos se acercaron a buscarlo con toallas en las manos y lo metieron en una carpa blanca montada al lado. No en la primera en que lo intentaron: esa escondía el camión de bomberos que alimentaba el jacuzzi. Lo metieron en la segunda.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="6c85" name="6c85" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Arias volvió a aparecer en el asado, en medio de los asiáticos, cuando ya el resto del plantel estaba sentado alrededor de una mesa extensa montada en el “área de parrillas”, también al aire libre. Tomó asiento más cerca del cuerpo técnico que de los jugadores. Se podían distinguir con facilidad porque ellos estaban vestidos. “Acá dice lechón a las 14:30, Chacho”, se quejaba Centurión. Y Coudet se justificaba: mi primo vino especialmente desde Rosario para cocinarlo, pero se atrasó el micro. Va a tardar un rato más… Los jugadores comentaban por lo bajo, disconformes. “Pero… pero… para abrir el apetito” y alzó la mano señalando a la parrilla, “pueden ir comiendo estos chorizos que trajo el profe Manera”. La mesa volvió a cobrar vida. “¡Profesor, profesor!” gritaban sentados mientras el preparador físico paseaba por la mesa con su bandeja repartiendo choripanes.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="ec26" name="ec26" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
La luz del día oscurecía de pronto, y el tiempo parecía cambiar. Lisandro miró el cielo y todos los demás lo siguieron: una nube negra se posó justo encima de la mesa. “No te preocupes, Lisandro. No va a llover. Hasta eso tenemos controlado” sentenció el presidente del club riendo de su propia astucia. Todos en la mesa asentían masticando sus choripanes mientras una brisa fría atravesaba la tarde, haciendo flamear el mantel celeste y blanco y las batas de los jugadores.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="ec26" name="ec26" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpEZVquEc73-Z7R5rOPUnDdVmnW_QgpHreyyhnLfPRhSdRvcaM73ahyphenhyphenUNn-S1rEABf3-YFkoNns5SUHnD8J3aY3h34jq4pIAGDc5LqO0eCibHwfRzEbNWlqiZdZIo8-LR9htJ4LuGB-_s/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="970" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpEZVquEc73-Z7R5rOPUnDdVmnW_QgpHreyyhnLfPRhSdRvcaM73ahyphenhyphenUNn-S1rEABf3-YFkoNns5SUHnD8J3aY3h34jq4pIAGDc5LqO0eCibHwfRzEbNWlqiZdZIo8-LR9htJ4LuGB-_s/s400/3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="graf graf--p graf-after--figure" id="43e8" name="43e8" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 38px;">
Ya era de noche y terminaba el bingo en el “área de Entretenimiento”. Por supuesto, al aire libre. Los dos asiáticos eran los encargados de mover el bolillero y propunciar los números, lo que hacía la cosa un poco más divertida. Lisandro había ganado todos los premios: un libro de Cohelo, una linterna de led, un termómetro electrónico, un ventilador con los colores del club. Coudet le preguntó si quería ir a ver dónde estaban sus cosas.</div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="073c" name="073c" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
Caminaron hasta un grupo de carpas montadas en la cancha. Se acercaron hasta el centro, a la que tenía un ‘15' pintado en el sobretecho: el número de la camiseta de Lisandro. Se asomaron y vieron el bolso y la ropa del astro sobre una silla. Había también una cama con un mosquitero, una palangada y una jarra de cobre sobre una mesita, una foto del plantel con el que le ganaron a River. Todo como sacado una película de Indiana Jones, pero producida en Argentina, y para la ocasión. “Tragimos a Claudia, la mujer del tesorero, que es decoradora de interiores, y muy buena”. Lisandro asentía con una sonrisa. “Bueno, yo estoy acá al lado… La carpa que dice ‘DT’. Cualquier cosa que necesitás me la pedís a mi…” Lisandro seguía repasando el interior con la mirada y Coudet aprovechó para irse rápido.</div>
<div class="graf graf--p graf--startsWithDoubleQuote graf-after--p graf--trailing" id="012c" name="012c" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px; text-indent: -0.4em;">
<span class="markup--strong markup--p-strong" style="font-weight: 700;">“¡Chacho!”, gritó Lisandro saliendo de la carpa. Ya de espaldas al astro, Coudet se resistía a girarse. Cerró los ojos, apretados, esperando lo peor. Tomó aliento y coraje, y se volvió a Lisandro. “Los premios…” Coudet se dio cuenta que llevaba consigo el ventilador y el libro que había ganado Lisandro en el bingo. “Perdón”. Se los acercó y se despidieron con una sonrisa. Chacho se perdió en la niebla que ya caía sobre la noche cerrada.</span></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="ec26" name="ec26" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="da04" name="da04" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="ec26" name="ec26" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="ec26" name="ec26" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<br /></div>
<div class="graf graf--p graf-after--p" id="f2ce" name="f2ce" style="--baseline-multiplier: 0.17; --x-height-multiplier: 0.375; background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.84); font-family: medium-content-serif-font, Georgia, Cambria, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 21px; letter-spacing: -0.003em; line-height: 1.58; margin-top: 29px;">
<span class="markup--strong markup--p-strong" style="font-weight: 700;"><br /></span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-88362772599754842172019-03-01T03:07:00.003-08:002019-03-01T04:47:49.723-08:00Mandados<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Me basta con que la vida me regale vida.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Pero si tuviera que pedirle,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">si pudiera exigirle,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">tengo hecha una lista con los mandados.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIjicdRlSDQh1O6nPzJwxIG_MUE4ONdDU8nEkVMx7Ait_h1bkgbV2AKPZ3b8OGjucaMIB88q_xQdbzLZMSKbtlFGuHbzAoAm0s-OfZTyGSjKoGxgg10viMxGnVqdPutH6ElE2Ct48GhAc/s1600/000033.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1056" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIjicdRlSDQh1O6nPzJwxIG_MUE4ONdDU8nEkVMx7Ait_h1bkgbV2AKPZ3b8OGjucaMIB88q_xQdbzLZMSKbtlFGuHbzAoAm0s-OfZTyGSjKoGxgg10viMxGnVqdPutH6ElE2Ct48GhAc/s400/000033.JPG" width="263" /></a></div>
<b id="docs-internal-guid-425eec2a-7fff-b267-a7ed-24a12825470f" style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Algunos instantes de claridad,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">algún que otro momento de verdad.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Varios enamoramientos,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">varios intentos: fallidos, certeros.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Tropezones, caídas, desplazamientos;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">cicatrices, quietudes, enfriamientos.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Fuerza para levantarme.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Tiempo para quedarme tendida.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial; font-size: 10pt; white-space: pre;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial; font-size: 10pt; white-space: pre;">Preocupaciones, ocupaciones y sub - ocupaciones,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">dimensiones, fugas y perspectivas fugaces.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Celeridad para responder, lentitud para contestar,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">rapidez para acudir, velocidad para huir.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Asuntos para postergar, temas que tratar,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">materias para adelantar y casos por resolver.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Recordar para despertarme.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Olvidar para quedarme dormida.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Llantos sinceros y lágrimas de cocodrilo,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">sonrisas tardías y risas prolongadas.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Avistamientos, retrocesos y adelantamientos;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">dolores, placeres, comodidades, calentamientos.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Acercamientos impostergables, requerimientos;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">distanciamientos irreversibles, discernimiento.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Vigilia para leer poesía.</span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Desvelos para escribir versos.</span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>por Almendra Bernal</i></span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-1470314656570757392019-02-08T02:25:00.002-08:002019-03-07T09:11:21.405-08:00LISANDRO NO SE VA (Capítulo 1)<style type="text/css">
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: center; line-height: 11.0px; font: 14.0px 'Times New Roman'; color: #1a1a1a; -webkit-text-stroke: #1a1a1a; background-color: #ffffff}
p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.0px; font: 12.0px 'Times New Roman'; color: #1a1a1a; -webkit-text-stroke: #1a1a1a; background-color: #ffffff; min-height: 15.0px}
p.p3 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.0px; font: 12.0px 'Times New Roman'; color: #1a1a1a; -webkit-text-stroke: #1a1a1a; background-color: #ffffff}
p.p4 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: center; line-height: 11.0px; font: 12.0px 'Times New Roman'; color: #1a1a1a; -webkit-text-stroke: #1a1a1a; background-color: #ffffff}
span.s1 {font-kerning: none}
span.Apple-tab-span {white-space:pre}
</style>
<br />
<div class="p1">
La broma la empezó Coudet, el técnico de Racing, con el pudor de los deportistas cuando hablan frente a cámara: “no se va... ¿a dónde va a ir? La gente tiene que estar tranquila. Ya le estamos por sembrar alguna tarucha, algunos dorados también en la pileta, aprovechando que todavía no es temporada…”. Se reían juntos, el técnico y el periodista, en los pasillos del club.<span class="Apple-converted-space"> </span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>La misma cámara se acercó al vestuario, donde estaba Zaracho, el mediocampista carismático de Racing. Sin haberlo escuchado, Zaracho siguió la broma de Coudet: “le van a cerrar todas las puertas del club. La de la calle Corbata, y la otra también se la cierran… Olvidate, no lo dejan salir”. El periodista lo sabía: Zaracho y Coudet eran cómplices, en el humor y en esta urgencia. Lisandro salió del vestuario y pasó por detrás del periodista, con una sonrisa que los dejó en silencio.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Terminaba octubre, Racing se había quedado afuera de la Copa Libertadores y ya era imposible salir campeón de la Superliga, el torneo local. Había que pensar en el futuro, y el futuro era Lisandro. Pese a no haber cumplido el objetivo de darle un título al club, con el que entró a Racing tres años atrás, seguía liderando al equipo, haciendo goles, dándolo todo a cada partido. La gente iba a la cacha para verlo jugar a él, para aplaudirlo, para ovacionarlo. Pero con 32 años, el final de la carrera para muchos futbolistas, no confirmar su continuidad era confirmar su retiro. Y la gente comenzaba a preocuparse…</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>En noviembre Racing jugó contra Gimnasia. Lisandro marcó dos goles y fue figura otra vez. Al final del partido, en los corredores del club, el periodista encontró a Lisandro caminando al micro con el que había llegado a La Plata junto a sus compañeros. Se acercó y Lisandro se detuvo, mirándolo con la sonrisa de siempre. “¿Lo confirmamos, le podemos dar una alegría a la gente?”, preguntó el periodista. A lo que Lisandro respondió evasivo: “jugamos bien y ganamos, eso es lo importante y lo que deberíamos estar festejando”.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Llegó diciembre, y llegó el último partido del torneo local, contra San Martín, en cancha de Racing. Apenas empezó, la hinchada reaccionó a la inaguantable incertidumbre. Gritaban desde la tribuna: “¡no se va, Lisandro no se va, Lisandro no se va, Lisandro no se va!”. Festejaban cuando tenía la pelota, cuando corría para recuperarla, gritando con el pecho, sonriendo con los ojos.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Sin motivos tácticos, ni físicos, Coudet sacó a Lisandro antes de que terminara el partido. Es un gesto clásico de los técnicos de fútbol para concentrar la atención en un jugador, y Coudet quería concentrarla en Lisandro. Todo el estadio era de Racing, y la gente se dejaba las manos en los aplausos. No habían ido a ver a su club salir campeón de ningún torneo, de ninguna copa, habían ido a ver a Lisandro, quizá en su último partido, y lo único que podían hacer para devolverle el calor, la esperanza que ese hombre les había hecho sentir esos últimos años, era aplaudir.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Lisandro también aplaudía, trotando hacia el lateral. No se demoró ni siquiera en su momento de mayor reconocimiento. Trotaba. Y trotó hasta la línea, y aplaudió al público. La hinchada negaba con la cabeza, se miraban entre ellos buscando explicaciones. Los jugadores lo seguían con la mirada. Los suplentes se pusieron de pie. Lisandro sonreía. “Es de otro planeta”, se escuchó en la tribuna.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Al final del partido, el mismo periodista lo buscó por todo el estadio. Lo encontró en el garage, saludando a uno de seguridad con una sonrisa, junto al portón. Caminando lento hacia su auto, con su bolso colgando. Lo corrió junto al camarógrafo, se acercó y lo arrinconó decidido a obtener una respuesta: “¿seguís pensando qué vas a hacer?”. Lisandro evadía las preguntas, pero esta era directa, y transmitía la sensación de la gente. “Sí… estamos conversando, ahí, a ver si extendemos un poquito el vínculo. Siempre hay tiempo para analizar el futuro, así que…”.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Algunos fanáticos lo esperaron a la salida, para verlo, para saludarlo. Detrás de las bayas Lisandro extendía los brazos en señal de triunfo. “Sigue jugando como cuando debutó. Con esas ganas, con ese amor por Racing. Y bueno, a nosotros nos transmite eso”, decía un hincha, cerebral, más tarde frente a la cámara. El que lo acompañaba estaba más entregado… “Licha gracias, gracias por todo. Y espero que nos cumplas el sueño…”<span class="Apple-converted-space"> </span>A Lisandro le dicen Licha, cariñosamente…</span></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgskL9YotnmGC_OluNZuGTKeUSygaMrJa5hb4mXePE5k7um8S3cgqdRe3SPhWGq8Jzl3W3jidc2VadGJl0oz29nI5iFELtxfF_wg8xgSox14X7MZRrfbk1Vm4E-woF4JDZgB8fXR77gGQ0/s1600/licha+sonrisa+def.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="620" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgskL9YotnmGC_OluNZuGTKeUSygaMrJa5hb4mXePE5k7um8S3cgqdRe3SPhWGq8Jzl3W3jidc2VadGJl0oz29nI5iFELtxfF_wg8xgSox14X7MZRrfbk1Vm4E-woF4JDZgB8fXR77gGQ0/s320/licha+sonrisa+def.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><br /></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>El viernes 21 de diciembre era el último entrenamiento de Racing. Nadie sabía si Lisandro volvía al club al año siguiente. Había pedido que lo dejaran pasar las fiestas tranquilo para pensar si renovaba el contrato o si se retiraba. Era un pedido atípico y despertaba ansiedad, y en algunos, incluso sospechas. Había quienes estaban determinados a que la única opción fuera que se quede. Durante todo el día sucedieron cosas inexplicables en Racing…</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>A primera mañana, llegando al entrenamiento, Lisandro saludó al guardia de la puerta de la calle Corbata con la sonrisa habitual. El evasivo esta vez era el guardia, que ni siquiera pudo mirarlo a los ojos. Tampoco sonrió ante la broma que Lisandro hizo mientras bajaba del auto, sobre pasar las vacaciones en pie. Con la mueca del rencor, cuando Lisandro ya dejaba el garaje, le respondió que no tendría vacaciones. Lisandro alcanzó a escuchar. Arrepentido, le hizo un gesto de disculpas, a lo lejos. El guardia no lo vio: cerraba el portón y le pasaba candado.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>El resto de los jugadores, en el vestuario, sí sonreían. Los mismos rostros que durante los últimos meses se mostraban abrumados, parecían de repente aliviados. Algunos con más trabajo que otros. Los mismos compañeros que ocultaban la preocupación en bromas sonsas, que evitaban incomodarlo con la tensión de la incertidumbre, ahora lo saludaban exhibiendo gestos de cortesía: le abrían la puerta, lo dejaban pasar primero, le cedían el lugar. Y cambiaban las bromas por adivinanzas.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"><span class="Apple-tab-span"> </span>Zaracho se acercó a Lisandro, sentado, atando sus botines, y le preguntó con quién pasaba las fiestas. Lisandro dejó sus botines en el suelo, se puso derecho y lo apuntó con una mirada que<span class="Apple-converted-space"> </span>Zaracho encontró penetrante. Se hizo un silencio en el vestuario. Con el asalto de esa mirada, a Zaracho le resultaba imposible distinguir si Licha pensaba que la pregunta era inapropiada o que la respuesta era obvia. Entonces reformuló, como en un juego: “si tuvieras que elegir, con qué jugadores o gente del club te gustaría pasar el 24 y el 31”. Lisandro esta vez sonrió en silencio, y todos allí sonrieron con él. “Es un suponer”, completó Zaracho con un hilo de voz, como con temor a ser descubierto. Lisandro, recorriéndolos con la mirada, dio la respuesta evidente, la más temida: “con todos”. Algunos jugadores sonreían aun más, incómodos. Arias, el arquero titular, golpeó el guardarropas detrás suyo. Zaracho volvió a preguntar, para confirmar. “¿Con todos, todos?” Lisandro, esta vez serio, se puso en pie y volvió la vista a Zaracho: “por supuesto, somos un equipo…”. El plantel completo lo rodeaba, asintiendo en silencio.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1">Más tarde, mientras todos los jugadores trotaban al rededor de la cancha, calentando, Coudet, hablaba por teléfono en el mediocampo. Se giró a la platea alzando las manos, con un gesto impaciente. Allí, los dos hinchas que días atrás hablaban a cámara, miraban el entrenamiento. Uno de ellos, con un teléfono en la mano, hacía gestos a Coudet. Marcaba diferentes tamaños con las manos, hacía gestos de mordiscos, señalaba el interior del club.</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1">Coudet, resignado, colgó y guardó el teléfono. Cuando Lisandro pasaba cerca, suspiró y lo llamó con un gesto. Seguía molesto, pero al ver a Lisandro frente a él impostó una sonrisa, como si fuera parte de un acuerdo. “Los muchachos de la barra te quieren hacer un regalo, Licha… Pero hay que tomar una decisión… ¿Tarucha o dorado? Porque parece que los dos juntos, aislados, se comen entre ellos”.</span><br />
<span class="s1"><span class="Apple-converted-space"><br /></span></span>
<span class="s1"><span class="Apple-converted-space">Lisandro miró a los muchachos en la platea, que lo saludaban, a lo lejos. Miró al suelo, tomándose unos segundos, como si estuviera pensando la pregunta. Luego miró a Coudet, pero no supo qué responder. "Bueno, no te preocupes", siguió el técnico, "si querés los dos, algo vamos a inventar". Le dio una palmada y se fue caminando hacia la platea, hablando con gestos con los dos hinchas. A Lisandro se le borró la sonrisa por primera vez en el día.</span></span><br />
<span class="s1"><span class="Apple-converted-space"><br /></span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEdBL-1K4uQec-bQA3Y1ZGHjLFU5-6DUIh4L3x8aLMp-M6S6REpKIbez_8KRhr40BG7W_t1IMDvZfms1ezz45PyHxZWotYzt9gAUEaYtlqp-r7ty3UKWqTHAede0Jn3vIh452Tw8oBZIE/s1600/stadium-presidente-juan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="550" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEdBL-1K4uQec-bQA3Y1ZGHjLFU5-6DUIh4L3x8aLMp-M6S6REpKIbez_8KRhr40BG7W_t1IMDvZfms1ezz45PyHxZWotYzt9gAUEaYtlqp-r7ty3UKWqTHAede0Jn3vIh452Tw8oBZIE/s320/stadium-presidente-juan.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="p4">
<br /></div>
<br />
<style type="text/css">
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.0px; font: 12.0px 'Times New Roman'; color: #1a1a1a; -webkit-text-stroke: #1a1a1a; background-color: #ffffff}
span.s1 {font-kerning: none}
</style>Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-69219435211438117912019-02-01T08:57:00.000-08:002019-02-02T10:21:05.944-08:00Entrega<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; white-space: pre;">Hoy estoy impasible, volátil.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Espero morir en un día como hoy.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Un día inadvertido, sin evento,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">rumoroso, denso, lento.</span></div>
<b id="docs-internal-guid-575ab3e3-7fff-1b39-4fc5-b1678772be71" style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFoRndam9FacsPoDIX-npKJV5SajEZKY6097lZx3H3Ole03hWCbziHIWNE_OKTFuRg5RU_rPqjvS0bSnzztGS0Irx4KpZscSgaIFeEjPw80kd6vqvYzoeP_Fhs0GBUJ7FdrwjGDWAMuo/s1600/IMG-7708.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1334" data-original-width="1002" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFoRndam9FacsPoDIX-npKJV5SajEZKY6097lZx3H3Ole03hWCbziHIWNE_OKTFuRg5RU_rPqjvS0bSnzztGS0Irx4KpZscSgaIFeEjPw80kd6vqvYzoeP_Fhs0GBUJ7FdrwjGDWAMuo/s320/IMG-7708.JPG" width="240" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Somnoliento pero para afuera,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">hacia las demás cosas;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">como descansando en ellas,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">como reposando en todas.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Y en vigilia pero para adentro,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">para mis adentros:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">como explorando ansiosa,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">como despertando: curiosa.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Como si quisiera confundirme</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">entre todas estas cosas;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">o como si no pudiera</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">diferenciarlas de mi.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Si estar sentada en cualquier parte</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">es estar en todas y en ninguna,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">un día como hoy estoy en algunas:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">sobre las que extraño pero no recuerdo.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Podría escribir esto mañana,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">o pude haberlo escrito nunca.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Pero hoy es un día de entrega:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">podría vivir en un día como hoy.</span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 10pt; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;">Almendra Bernal</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-19551318840219035442013-10-28T16:44:00.002-07:002019-01-31T07:41:26.115-08:00Los Ocasos<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Hay un momento de la tarde en que el sol se precipita.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Justo antes, se despide de mi ciudad con una caricia naranja.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La luz que nos regala tiñe ojos y almas, rostros y figuras,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">y la despedida es un roce de calor que nuestra piel guarda.
</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZPnsnHMDJZuEsiqF1hS6IudgLBxqi9aUrcJrx9AUucVHQKFAeFzlSlAI3O7sY4tngiPN-xAa-xea3ma1ZeM7YZ0G5MQgCRK608LBOXWAUri68blaIi0URwD9u7U9KHKGrg78KJeTqIuc/s1600/los-ocasosok.jpg" imageanchor="1" style="line-height: 1.15; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZPnsnHMDJZuEsiqF1hS6IudgLBxqi9aUrcJrx9AUucVHQKFAeFzlSlAI3O7sY4tngiPN-xAa-xea3ma1ZeM7YZ0G5MQgCRK608LBOXWAUri68blaIi0URwD9u7U9KHKGrg78KJeTqIuc/s400/los-ocasosok.jpg" width="400" /></a></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
</div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<br />
<b id="docs-internal-guid-319289c3-068c-ebbd-e372-1437ea294307" style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Si lo bello de escribir es que la idea concebida</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">perdura al nacer en el papel, casi intacta,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">casi como la pensamos o intuimos, </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">apenas empobrecida;
</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">lo bello del momento de la tarde en que el sol se precipita,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">y nos regala con su luz una caricia naranja,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">es que todo parece tener fin,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">poder extinguirse.
</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ese final inminente susurra lento que todo ha nacido, </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">y que sólo somos una idea concebida por el sol,</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">como las palabras que dedicamos a su despedida.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y que al menos una vez por día, nos acarician.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">
Almendra Bernal</span></div>
</div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-75394999461336719582013-10-11T09:50:00.000-07:002019-01-31T07:41:41.087-08:00La vida a los Bocinazos<div dir="ltr" id="docs-internal-guid-3ba64ac2-a864-7271-2f75-dc6b15286b0e" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<h2>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq_7xzwdWcjoIrP9mkWz79F59EJ6nLjH6h5T8oLB9NcKvWxa16q6Y8WrLmSBwfHDD3lxA5I_baDlQWYqtOKkJNEBNQxhYU5_ZyTg7j-cRbfUMi568vqI2DM37L6IhbratlBfi5G8y0Xuo/s1600/transito-bsas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; line-height: 1.15; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq_7xzwdWcjoIrP9mkWz79F59EJ6nLjH6h5T8oLB9NcKvWxa16q6Y8WrLmSBwfHDD3lxA5I_baDlQWYqtOKkJNEBNQxhYU5_ZyTg7j-cRbfUMi568vqI2DM37L6IhbratlBfi5G8y0Xuo/s320/transito-bsas.jpg" width="320" /></a></h2>
</div>
<h4>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
</h4>
<h4 dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 8pt; text-align: center;">
</h4>
<h4 dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 8pt; text-align: center;">
</h4>
<h4 dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 8pt; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #666666; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Para los porteños, el uso de la bocina es inevitable. Más aún: es incontrolable, y a veces imprescindible. No sabemos por qué, pero la usamos para todo.</span></h4>
<h4 dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 8pt; text-align: center;">
<span id="docs-internal-guid--979c390-0691-ee88-8687-67a09141c0c0" style="font-weight: normal;"></span></h4>
<h4 dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 8pt; text-align: center;">
</h4>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Estará de acuerdo conmigo, si es un auténtico porteño, que en un accidente automovilístico uno pocas veces tiene tiempo de frenar, ¡¿va a tener tiempo de tocar la bocina?! ¡No! Así que para eso no la usamos. Está pensada más bien para festejar que un equipo salió campeón, que otro perdió, que nos casamos, que nos divorciamos. Para avisar que llegamos o para saludar cuando nos vamos.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b id="docs-internal-guid--979c390-0692-6295-ff6b-2f5c13e6f127" style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> Hay ritmos para cada una de estas situaciones, y aunque no se pueden componer melodías con una única bocina, porque suena siempre en un mismo tono, con la colaboración de algún otro automovilista se pueden lograr cosas maravillosas. Es cierto que los colectiveros hacen trampa, porque en algunos casos ellos sí disparan melodías, pero con tanto tiempo por día en la calle tienen justo derecho a un </span><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">solo </span><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">y permitidas otras barbaridades.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Claro que el uso de la bocina no se reserva sólo para asuntos festivos o para gestos en los modales ciudadanos, se usa sobre todo como herramienta para la educación. Sí, a pesar de los insultantes rumores de los mal pensados que nos tildan de groseros, los porteños somos, sea dicho de una vez, educados, tanto como generosos, y queremos que los demás también aprendan. Así que la usamos para instruir al ignorante que maneja delante o al lado. ¡Estamos rodeados...! Pero tenemos la oportunidad de educarlos, al menos "vialmente". Así que tocamos bocina para corregir al que se cruza de carril sin guiño, el que frena de golpe, el que se para en doble fila o el que se cuelga en un semáforo con el celular. Algunas veces, cuando nos trasladamos por la ciudad, también la usamos para dar aviso de toda maniobra que el conductor de adelante, de atrás o de al lado debería estar observando y no observa, y por sobre todo, para observar cualquiera de sus maniobras.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Es imposible no mencionar en este apartado a los peatones, a los motociclistas, y a la nueva pandemia: los ciclistas. Los bocinazos ellos los perciben de forma diferente. Algunos dirán que sólo más fuerte. Yo pienso que deberían recibirlos con agradecimiento, ya que es por el bien de ellos que se los ofrecemos, para que se incorporen a nuestro tránsito como es debido. Al fin y al cabo son los más vulnerables, y es una forma de protegerlos de tanto riesgo que hay en la calle. Sí, un acto de amor desinteresado. Y así nos contestan...</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Es imposible no dejar al margen de este apartado a los taxistas. Son, junto con los mayores de 70 al volante, quienes menos utilizan su propia bocina y parecen ser inmunes a su sonido cuando proviene de otro auto.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #666666; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">* * *
</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Desde luego, el uso más curioso, y a su vez el de mayor utilidad, (¡que se burlen los escépticos!) es el “bocinazo mágico”. Usted sabe de lo que hablamos… Es una superstición que se lo llamen "mágico", porque esto es un asunto de acción y reacción. Pero... la ingenuidad también tiene cabida en esta ciudad. Lo explicamos aquí, con un ejemplo, porque siempre hay un distraído.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Pongamos por caso que estamos a mitad de una cuadra larga y repleta de autos. Saturada. Nada se mueve. No se ve más que un tumulto de coches, una mínima línea en fuga repleta de motores y ventanillas que entra a serpentear y se hace confusa. Los más comprensivos empezamos a sospechar que algo está sucediendo ahí delante. Déjeme ser franco por un segundo: la verdad es que no importa; no necesitamos ver nada, ni suponer nada, porque no hay nada que comprender. No interesa si el tránsito está atascado porque atropellaron a alguien, porque hay un bache, si está reducida la calzada porque están “fabricando” más bicisendas, porque hay un intento de suicidio desde un séptimo piso, o si está cortada la calle por una manifestación. No importa, porque estamos apurados. El verdadero porteño nunca tiene tiempo. Y no importa, sobre todo, porque tenemos entre manos y delante de nuestros ojos la solución: la bocina, ¡el “bocinazo mágico”! Y es tan sólo cuestión de apretar. </span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Entonces, presionamos la bocina, primero de forma intermitente. El timbre que tenga, y su registro, marcarán ciertas diferencias, pero eso es otro asunto. Después de un tiempo, que generalmente medimos por el grado de nuestra euforia, y si nada sucediera, presionamos a fondo y de forma contínua. Al máximo. Disfrutando… Aquí otra verdad sobre el bocinazo que los filósofos no se cuestionan, otra sensación que los poetas no han traducido en versos, y otro placer que los psicólogos no… no han hecho eso que hacen ellos con estas cosas: el bocinazo relaja. Lo hace de una manera particular, por supuesto. En situaciones evita complejizar los traumas, cuando actuamos de forma rápida (el bocinazo inmediato, frontal, transparente, auténtico). Otras veces, llegando a los límites de la histeria, como una verdadera obra de arte da lugar a la catarsis (el bocinazo prolongado, furioso, eléctrico, premeditado). </span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Nadie se anima a decirlo, pero estoy seguro que si el caso lo estudiaran los científicos, o los médicos, nos encontraríamos con que previene enfermedades, disminuye el riesgo de contraer cáncer, hace bien a la piel, y al pelo, y otro montón de cosas (además de que no te deja con el olor y la viscosidad del aloe vera). Podríamos incluso formalizar las bocinoterápias urbanas, el Gobierno de la Ciudad las absorbería al instante y los japoneses las imitarían y perfeccionarían.
</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.35; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #666666; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">* * *</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br class="kix-line-break" />Pero volvamos al tema central, al ejemplo que nos atañe: estamos atascados en una fila inerte de autos, y hemos intentado el bocinazo intermitente sin resultados. Quizá le provoque respirar profundo, probaremos ahora el bocinazo sostenido (el verdaderamente mágico). Insisto en que es aquí donde más se nota el timbre y el registro de nuestra bocina, quedando en evidencia la marca del auto que tenemos, ergo, nuestro estrato social. No se preocupe, que cualquiera puede participar. Porque necesitamos de usted. Si en este ejemplo usted va en el auto contiguo, súmese. Mientras más seamos tocando bocina, más poderoso el efecto. ¡Presione con fuerza! El bocinazo mágico muchas veces es una tarea colectiva. Eso sí, le advierto: procure hacerlo con los vidrios cerrados, porque afuera está sucediendo la magia, y resulta un poco escandalosa. No haga caso a las quejas del resto de los transeuntes fuera del habitáculo, poco saben los pedestres de su gran cometido.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></span>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "arial"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En segundos, y por este efecto infalible de acción y reacción, se soluciona lo que sea que esté pasando ahí delante y se recupera la marcha de la calle a una velocidad aún mayor de la que antes tenía. Y siéntase aliviado, que si esto no ocurre, sólo es cuestión de repetir la operación.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /><span style="font-family: "arial"; vertical-align: baseline;"></span><span style="font-family: "arial"; vertical-align: baseline;">Ángel Ermida con Ache</span></span></div>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span>Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-35135428407365496882013-10-01T16:21:00.000-07:002019-01-31T07:29:19.464-08:00Vania a la Vuelta de la Esquina<div class="p1" style="text-align: center;">
Sobre <b><i>Tío Vania</i></b><i>, de Chejov</i>; y <b><i>Vania en la calle 42</i></b><i>, de Louis Malle</i></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p4" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Nueva York, Calle 42 y 3ra. </span></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Teatro rumboso. Martes, 4 pm</span></div>
<div class="p3" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Cuatro hombres de pie en las tablas: ANDRÉ GREGORY, director de la compañía; WALLACE SHAWN, quien interpretará a Vania; GEORGE GAYNES, quien interpretará a Cerybryakov; LARRY PINE, quien hará el papel de Astrov, el médico.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY (sonriente): Parece estar a punto de venirse abajo, pero es lo mejor que conseguimos hasta el momento... ¡Hasta el momento en que se derrumbe!</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">(risas)</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: mhm... es cierto que el lugar deja bastante que desear...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">GEORGE GAYNES: lo importante es que aquí estaremos tranquilos para ensayar al menos 2 veces por semana.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: ¡y que estoy a 6 cuadras de mi casa! </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">(risas generales)</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (con el rostro afectado): ¿es cierto eso?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: sí... vivo en frente a la cafetería de 48 y 3ra. </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">GEORGE GAYNES (a Wallace): ya lo pondremos en condiciones cuando lleguen los demás...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY: sí, es que no les conté a todos: sólo nos falta encontrar a Sonia, tu sobrina, Wall... Hoy vienen 2 muchachas para la audición. Los demás papeles ya están asignados. </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE (bromeando): También nos falta encontrarnos a nosotros en los personajes...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY (sonriente): Por supuesto... para eso estamos ensayando.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Martes, 8 pm</span></div>
<div class="p4" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Los actores se cambian para marcharse. Wallace y André están sentados apartados del resto.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: La cosa es que creo saber qué es lo que me ocurre... </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY: ¿De qué se trata?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: Quizás sea este sitio... no me encuentro cómodo en este sitio.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY: Sé que no es el lugar confortable, pero...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (lo interrumpe ensimismado): ¿Además, viste la forma en que aplaudieron a George? ¿Viste la forma en que interpretó el papel? El sí parece hecho para su personaje, o está a la altura de la situación. Quizás sea simplemente un mejor actor, más experimentado que yo. O tal vez es sólo que con él elegiste bien... No estoy seguro si este papel es para mi...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY (manteniendo su sonrisa): De esa forma, no estás seguro de ti, pero tampoco estás seguro de mi elección...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: No lo tomes así, André... Eres mi amigo (con una sonrisa y mirándolo a los ojos). ¿Cuánto tiempo hace ya que nos conocemos?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY (dando una carcajada): Esas son las líneas de Larry y las palabras de Astrov, no las tuyas, ni las de Vania...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (le toca el hombro): Somos amigos y nos conocemos bien. Sabes bien que el asunto no es contigo, sino conmigo... Me encontraría mejor en cualquier papel, incluso en el de la chica nueva, en Sonia... Es más digno que el mío.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY: Wall... el protagónico no lo tienes por nuestra amistad sino por tu talento. Estamos aquí para disfrutar de esta obra; hasta que no lo consigas, te propongo que sigas viniendo, pero que no intervengas: quédate conmigo, como espectador. Yo daré desde mi espacio tus líneas a los actores. Ya encontraremos una excusa para decirles que no llame la atención.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Cafetería. Miércoles 5 pm.</span></div>
<div class="p4" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Wallace Shawn está sentado a la única mesa que da a la ventana en toda la cafetería, parece haber pasado varias horas allí. Con una birome en la mano, hojea un diario y tiene varios más en la mesa.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5">
</div>
<div style="text-align: justify;">
WALLACE SHAWN (mirando a cámara): teatros aquí y allá. Todo Nueva York parece ahora hecha de teatros, y todos los teatros de la que está hecha Nueva York están ocupados con un grupo de maniáticos ensayando obras de 2 siglos atrás. Los que no están ocupados, claro, cuestan por día lo mismo que una vuelta al mundo en avión para un equipo de fútbol americano (cierra el diario y coloca sobre él su taza de café). </div>
<span class="s1"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="s1">¿Y qué es lo que hace que este tipo sea más experimentado que yo? ¿Es su edad, acaso? ¿Por qué siempre tiene esa expresión feliz en el rostro? ¿Vivió una guerra, estuvo preso, que todo en la vida lo ve como si fuera un milagro y siempre habla de posibilidades? Y si tiene un alma tan pura, tan positiva, ¿con tanta verdad puede interpretar a un manipulador que finge la inocencia y evoca el respeto sólo por conveniencia? (Sorbe el café de un tirón, se levanta y deja el lugar).</span></div>
<span class="s1">
</span>
<br />
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Teatro rumboso. Jueves, 4 pm</span></div>
<div class="p4" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">La mayoría de los actores está en el escenario. Hablan entre ellos con soltura. André Gregory, el director, se acerca a su silla, a un costado de las tablas, junto a Wallace, sentado. Aun de pie, y en voz alta pero delicadamente, se dirige a los actores.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY: Atención amigos, por favor (se disipa el murmullo). Hoy no vamos a ensayar la obra en sí mismo, así que los que aún tienen dificultad con las líneas, pueden dejar sus “ayudamemorias” a un lado. (Algunos actores dejan sus guiones junto a sus abrigos. Hay quienes se quejan por lo bajo, otros se sienten aliviados). Lo que hoy intentaremos es un experimento: una escena que, inteligentemente, no está en la obra de Chejov, aunque se haga referencia a ella. Hoy, intentaremos reproducir el día de la llegada de Serybryakov y de su mujer, Elena, a la hacienda. La idea es que todos puedan desarrollar sus personajes en una situación diferente, feliz, al menos al inicio. También que, luego de retener esta impresión, sientan la desilusión que se propone en la obra, dada la irrupción e invasión del profesor y de su esposa, como propia. En el caso de Julianne (Moore) y de George, ya que son los que irrumpen, deberían sentir en este fragmento una cálida bienvenida, lo que hará más fría, indeseable y molesta su presencia a medida que se desarrolla la obra. (Algunos actores asienten, otros están un poco confundidos pero dispuestos). Una última aclaración: Vania no estará presente a la llegada del profesor, así que Wallace no participará. Si están todos conformes, podemos comenzar recreando un día habitual en la vida de nuestros personajes. Astrov está de visita y pintando uno de sus mapas, junto a Sonia, llevando la contabilidad. Los demás, lo saben: desarrollen sus personajes conforme a lo que han comprendido de ellos hasta ahora. La escena comenzará sólo dos minutos antes que el profesor y Elena ingresen en la casa, y lo harán a mi señal. ¿Están preparados?</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN se toma la cabeza. Cuando ANDRÉ lo mira buscando su aprobación, le sonríe cortes. Luego recupera su rostro preocupado.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">ANDRÉ GREGORY (a los actores en las gradas): ¡Acción! (A Wallace) Te echarán de menos en esta prueba: verás ahora quién es cada uno, y cómo completas este ecosistema.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Luego de unos minutos</span></div>
<div class="p3" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Los actores están en el escenario rodeando a GEORGE GAYNES, interpretando a Serybryakov, y a JULIANNE MOORE, interpretando a ELENA.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">GEORGE GAYNES (interpretando a Serybryakov): Es cierto que el lugar deja un poco que desear para quien está acostumbrado a las comodidades de la vida en la ciudad. Espero que el calor de todos ustedes lo compense sanamente.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">JULIANNE MOORE (interpretando a Elena): Por supuesto que así será, querido. Sonia, puedes preparar el cuarto principal junto a Marina, para que tu padre pueda descansar de su viaje.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">BROOKE SMITH (interpretando a Sonia): Desde luego, Elena. Ven Nana, ayúdame a que mi padre tenga una encantadora estancia en este lugar.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Mientras la acción continúa, WALLACE SHAWN reflexiona.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (agazapado y en voz baja, mirando a cámara): Me tocó interpretar a Vania, ¡pero no puedo dejar de pensar como Serybryakov! Me siento recién llegado a una hacienda pobre que creo que me pertenece, y aunque es obvio que esta obra no es mía, no puedo dejar de criticar el espacio. Tampoco puedo dejar de sentir envidia por ese hombre. Para peor, continúo ajeno al grupo, y actúo como un arrogante.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Actores y el poco público presente aplauden cálidamente. WALLACE SHAWN se asusta por el sonido, y observa bien qué está ocurriendo. Los actores se turnan para saludar y felicitar a GEORGE GAYNES.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (a cámara con una sonrisa incrédula): ¿lo ven? ¡Todos lo envidian!</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Cafetería. Viernes, 5 pm.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Wallace Shawn está sentado nuevamente a la única mesa que da a la ventana en toda la cafetería. </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (mirando a cámara): Sé que tengo que dejar de actuar como Serybryakov, y sobre todo, que tengo <span class="Apple-tab-span"> </span>que dejar de envidiar a ese hombre. Pero, ¿dónde está mi personaje? ¿Dónde está Tío Vania? (Toma un trago de café y alza una un libro para leerlo en voz alta). Escuchen esta crítica sobre mi personaje: Vania es un hombre modesto “(como yo lo soy)” que trabajó toda su vida por un ideal que ha muerto antes que él “(como me ha ocurrido)”, y delante de sus ojos “(tal vez no lo he visto yo tan claramente)”. Que ha entregando la vida a un hombre que admiró en vano “(maldito Gregory)”, y que siente haber desnudado y así descubierto que tras esa admiración, se esconde el acoso “(Gregory me acosa, pero sin darse cuenta)”. Un hombre que cree haber desperdiciado su vida y que es tarde ya para recuperarla “(aun quedan unos días)”. Pero que, a pesar de que se siente atrapado, no está dispuesto a la nada, ni a renunciar por lo poco que tiene “(no estoy tan seguro)”.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Se ve entrar a LARRY PINE a la cafetería. WALLACE lo reconoce pero disimula su presencia. Ensaya una vez la sorpresa por haberlo visto, pero LARRY no lo reconoce. Hace su pedido. Al momento de tomar asiento WALLACE repite el gesto de sorpresa y LARRY lo complementa.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: ¡Wall, qué bueno encontrarte por aquí!</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: ¡Es una gran coincidencia!</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: De alguna forma, no lo es... Vivo justo aquí en frente. Creí habértelo dicho.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: Bien, no es una coincidencia tan grande... </span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: ¿Estás bien?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: Creo que vas a poder ayudarme...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: Con mucho gusto... Dime de qué forma.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: Dijiste que sólo nos faltaba encontrar a nuestros personajes y, verdaderamente, estoy teniendo problemas con eso...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: Fue en el mismo momento en que te mencioné que vivía aquí en frente.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: Está bien, ni siquiera es una coincidencia pequeña: estoy esperándote desde la 1 pm.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY queda mudo.</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN: ¿Puedes ayudarme?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: Puedo decirte una cosa. ¿Sábes lo que me gusta de interpretar a Chejov?</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (Desanimado por pensar que saldría con cualquier otra cosa): Nop...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">LARRY PINE: Es que sus obras no buscan ni ofrecen respuestas, sino que plantean preguntas. Es así como mueve las fichas de sus personajes. </span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1">Teatro rumboso. Sábado, 11 am.</span></div>
<div class="p4" style="text-align: center;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Todos los actores están en el teatro. WALLACE SHAWN llega con una taza de café y una gran sonrisa al teatro. Se acerca a GEORGE GAYNESS y estrecha su mano. </span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">WALLACE SHAWN (a George): No sé si alguna vez le dije del honor que siento de trabajar con usted...</span></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">GEORGE GAYNESS: Wallace, agradezco mucho tus palabras. Para mi también es un honor trabajar junto a ti y a todo este grupo maravilloso.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">Entra ANDRÉ, el director, y todos los actores toman sus marcas.</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p5" style="text-align: justify;">
<span class="s1">*** FIN ***</span></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3" style="text-align: justify;">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p3">
<span class="s1"></span><br /></div>
<br />
<div class="p3">
<span class="s1"></span><br /></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-78700840137291069362013-09-20T14:58:00.002-07:002019-01-31T07:29:37.305-08:00Una Obra Llamada Escritor<div class="p1" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">sobre </span><b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><i>Un Tranvía llamado Deseo</i></b><i style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">, de Tennessee Williams</i></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">La vida de un escritor es, a la vista de sus lectores, la suma de todas sus obras. Una manera sencilla de comprobarlo es atender a que en toda biografía de un autor, el biógrafo (inspirado en el interés del lector) configura todo hecho en torno a las fechas en que fueron escritas o publicadas sus obras.</span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Caben excepciones en las que resultan más importantes que las obras, o al menos las revalorizan, los contextos en que se desarrollaban, las anécdotas que las rodean, un detalle en la vida del escritor (un accidente importante, estuvo preso, fue mártir o se casó 12 veces) o en su muerte (lo asesinaron en la calle, se suicidó en el mar). Por supuesto, las obras que precisan de esta revalorización como anexo son, coincidentemente, las menos perdurables. </span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">No solo es la forma por la que conocemos el carácter y el punto de vista del autor, una obra es también la manera en que él nos enseña algo de nosotros mismos, en los mejores casos.</span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Con lo anterior expuesto, ya no es preciso aclarar que el propósito de este artículo no es divulgar confidencias por todos conocidas e inmiscuirnos en asuntos personales, sino el abarcar una interrogante, y ensayar una respuesta: es posible un caso en que la vida de un escritor esté reflejada en su propia obra, exceptuando las autobiografías. Pero, ¿es posible que un escritor cree una obra, y luego apegue su vida a las peripecias que en ella ha descripto? ¿Es posible que todo hecho (o los más importantes) de su vida quede no sólo apegado a la fecha y la importancia de su obra, sino estrictamente restringido por ella, condicionado e incluso premeditado (con carácter premonitorio)? En palabras más sencillas: ¿es posible que la obra de un escritor, adelante detalles de su propia vida, y revele hechos aun no vividos y acaso insospechados por el autor, trazando su propio destino?</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Entre los rumores sobre la vida privada de Tennessee Williams, hay uno que ha sido desmentido por él mismo, lo que implicó, en el conveniente juicio tendencioso de los críticos, aun más sospechas: el personaje de Stanley, en <i>Un Tranvía llamado Deseo</i>, fue inspirado en la figura de su amante por aquellos días, Pancho Rodríguez González, un hombre tosco, masculino y de mal carácter.</span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Existen más detalles sobre los roles de esa obra. Lo confirmado por el hermano del autor en una entrevista para una estación de radio norteamericana, tiempo después de su muerte, es que la personalidad de Blanche es similar a la del mismo Tennessee. Declaró que la similitud entre ellos se representa en su forma de ver la vida, ya que uno nunca sabía cuándo Tennessee decía la verdad. La frase “a mi no me interesa la realidad, yo lo que quiero es magia”, que inmortalizaría la película dirigida por Elia Kazan, demuestra ese punto de vista.</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Williams tuvo que enfrentarse a críticas mordaces durante toda su vida, y en especial en sus últimos años, quizá los de menor creación, repetición de recursos y modificaciones de sus propias obras. Es probable que alguna de esas críticas fueran ataques para desmerecer la obra de un autor desprejuiciado, crítico de la sociedad y de los tabúes de la época, y para colmo, consagrado. </span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Pero entonces, si Tennessee Williams estaba reflejado en Blanche, podemos imaginar por un instante que era Mitch el lector de sus últimos trabajos, que ya no sustenta sus encantamientos y sólo le parecen trucos de magia. O bien, si Blanche acabó en un manicomio por el favor de un hombre capaz de la crueldad premeditada, ¿pudo ser Stanley un crítico que aprieta sus dientes al escribir fríamente sobre Williams; al marcar el destino que tendrán sus últimos años de vida? Siguiendo con el mismo razonamiento: ¿escribió Tennessee Williams su propia vida en esta obra?</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Tennessee quiso ofrecer su magia, pero no siempre permitían sus trucos. Por motivos de censura tuvo que adaptar una escena de su obra al llevarla al cine. Se trata de la confesión de Blanche a Mitch sobre el suicidio de su marido. En la película nos enteramos que Allan se mata por ser un hombre débil, y porque su mujer lo desprecia; en la obra, más controvertida y acaso por eso modificada, sabemos que Allan acaba con su vida cuando su mujer descubre su romance con otro hombre.</span></div>
<div class="p5">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Fue también debido a la censura de la época, esta vez afectando la obra de teatro, que la escena de la disputa final entre Blanche y Stanley, en la que cabe una violación, estuvo a punto de ser omitida en las representaciones de la calle Broadway. De no ser por la insistencia y aprobación del público que sí la había presenciado, pudo ser reemplazada por un <i>Réquiem</i> con un grupo de personas hablando en un bar sobre lo que escucharon y vieron la tarde en que Blanche fue llevada al manicomio, y además, lo que se supone que ocurrió la noche en que Stanley y Blanche quedaron solos en la casa. </span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">El bar, de nombre “Rumores”, da título a la escena que Williams preparó con alarmada prevención y cierto fastidio, la noche en que la censura estuvo a punto de llevarse a cabo por la policía de Nueva York, y que solo una hora antes de la función fue desarticulada. De menor calidad que el resto de la obra, el fragmento se mantuvo en completo desconocimiento, hasta que años más tarde fue publicado, contra la voluntad de su autor, junto con<b><i> Un tranvía llamado Éxito,</i></b> un artículo de su autoría, en la sección <i>Drama</i> de la revista <b><i>New York Times</i></b>, un 30 de noviembre de 1947, de la cual consta un único ejemplar en la firma. De él, la transcripción de la escena, traducida y adaptada por el autor de este ensayo:</span></div>
<div class="p6">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"><b></b></span><br /></span></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>EL BAR RUMORES</b></span></div>
<div class="p2" style="text-align: center;">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Réquiem</b></span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>La barra del Bar forma un ángulo de 90 grados con dos sillas a cada lado externo. En uno de esos lados están sentados Gonzalez y Ronney, compañeros de cartas de Stanley y Mitch. Por dentro, y en pie, el Barman.</i></span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ (ya bebido, al Barman) - Debiste ver a Stanley, mirándome fijo, como un animal de caza. Ese hombre atemoriza a un tigre. Y sólo porque Mitch lo acusó de haberla trastornado, y nosotros permanecíamos en silencio cuando se llevaban a la señorita Blanche.</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>Mientras ellos conversan, entra a la escena un hombre de traje y sombrero, Larry Jones, de la casa de empeños “Albee & Jones”, amparándose de la lluvia. Tras él, el joven cobrador de “Evening Star”, quien parece seguirlo sin mucho disimulo. Jones se sienta al lado opuesto de la barra, enfrentando a Gonzalez y Ronney, y pide un whisky al Barman. El joven, sin mejor coartada, se sienta a su lado y ordena una malteada de cereza.</i></span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">BARMAN (a los muchachos) - ¿Y qué hay de Mitch?</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY - Pensamos que lo encontraríamos aquí. (Reconoce al hombre de la casa de empeños y lo saluda con un gesto. Se dirige a él). ¡No hay mejor lugar para dejar pasar la lluvia!</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - ¡Para que pase la lluvia y el tiempo!</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ (reconociéndolo también) - Usted llegó a la casa de Stan cuando nosotros salíamos, ¿no es así?</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Así es. Hace tiempo que Stanley quería verme. </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY - ¿Y usted a qué se dedica, si no le importa la pregunta?</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Mi socio y yo tenemos una casa de empeño. Él quería que estipulara el valor de un arcón repleto de...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY (interrumpiendo) - ¡¿El arcón de Blanche!? (Luego se da cuenta, y siente culpa de haber interrumpido).</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES (con paciencia) - Ha de ser ese mismo... No mencionó de quién era, pero de seguro que era de una señora. </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ (un poco ebrio, sonriendo y levantando el vaso) - ¡Señorita...! </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Como fuera... Creí que solo quería fijar el valor que podían tener sus pertenencias, pero hoy quería empeñarlo todo.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(El JOVEN mira petrificado a JONES, con los ojos abiertos por el asombro).</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ - Maldito Stanley, cretino. Siempre se sale con la suya. Esa mujer no necesitará nada más allí donde la llevan.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY - Yo no veo que lo haya hecho. No trae con usted ningún arcón...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Lo que allí había eran todas baratijas. Imitaciones, bijouterie, o vestidos de casas de renta. Nada que se pueda empeñar... nada de verdadero valor.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY - ¿Y qué dijo Stan a todo esto?</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Al parecer lo sabía, o lo creía posible. Igualmente estalló de furia y comenzó a arrojarlo todo. </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ - Ese desgraciado... usted sabe, una noche quedó sólo en la casa junto a su cuñada, la señorita Blanche.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY (intentando detenerlo) - Oye, no es momento...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ - Deja que el señor lo sepa, que se entere todo el pueblo. (Retomando, a JONES) Una noche, cuando su mujer quedó internada para dar a luz a su hijo, ese cerdo hijo de perra...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY (interrumpe abruptamente) - ¡He dicho que dejes eso! </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">BARMAN - Qué motivo tiene que él oculte lo que sabe. Se enterará de todos modos...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY - Es que él no sabe nada, son todas habladurías...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ - Entonces puede usted decir que se lo oyó a un borracho en un día de tormenta... </span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(El joven recibe su malteada y duda si sentarse en una mesa o permanecer en la barra. Acomoda su silla, y consciente de que está de más en la conversación, mira hacia abajo con disimulo para poder oír).</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - No tengo intenciones de salir a contar lo que escucho en cada bar de cada pueblo al que visito.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">RONNEY (restándole importancia al asunto) - Lo cierto es que Stanley descubrió que Blanche decía mentiras constantemente, y decidió deshacerse de ella. Y al parecer, también de sus cosas...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ (insistiendo) - Hablábamos de la noche en que quedaron solos en la casa. Esa noche la señorita Blanche salió a la calle gritando, pero volvió a entrar. Minutos más tarde, regresó Stanley del hospital y los gritos fueron más. Se oyeron ruidos de vidrios rotos, se registró una llamada sospechosa, e incluso una vendedora de rosas pudo ver que la señorita Blanche...</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Por lo que escuché hasta ahora, usted intenta que yo mismo saque una conclusión de lo que ocurrió esa noche. (Todos guardan silencio). ¿Qué es lo que insinúa, si se puede saber directamente?</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ - Maldición. No haga usted que lo diga.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES - Amigo: he oído de Stanley los más escandalosos comentarios con respecto a su cuñada, si bien no sabía que el arcón era una de sus pertenencias. También he oído a su propia mujer hablar de Stanley, cuando él intentaba venderme el arcón, y no fueron las palabras que a uno más le gustaría escuchar.</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">GONZALEZ (golpeando la barra) - ¡Ese maldito abusó de su cuñada!</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(Se hace un silencio sepulcral en el bar. El joven cobrador mira con ojos abiertos a Gonzalez; Ronney deja caer su rostro sobre sus manos, con los codos en la barra; el Barman cierra los ojos y aprieta sus dientes. Jones, en completo silencio, saca de un bolsillo un dólar para pagar su whisky, y del otro, una pantalla de papel).</span></div>
<div class="p8">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p7">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">JONES (a Gonzalez) - Amigo: Mi negocio es el empeño, no los rumores. Lo único que verdaderamente ha llegado hasta mi de toda esta historia, es esta pantalla de papel que Stan me ha dado por las molestias, y que aquí mismo dejo. (Pausa. A Gonzalez). ¿Sabe que dije a Stanley que haga con el arcón? Dije que lo regalará al primer prostíbulo que encuentre.</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>Jones se pone en pie, deja el dólar y la pantalla sobre la barra, a un lado de su vaso vacío, y se marcha sin despedirse.</i></span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"><i></i></span><br /></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>Mientras Rooney intenta convencer a Gonzalez de marcharse, el joven cobrador tiene la vista fija sobre la pantalla. Rooney paga la cuenta y saluda al Barman en nombre de los dos. Toma a su amigo de la cintura y coloca un brazo de Gonzalez sobre su cuello. Lo carga hasta la salida. El Joven cobrador, sin ser advertido por el Barman, guarda la pantalla en su bolsillo, paga la cuenta y sale del bar con apuro. Telón.</i></span></div>
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Este extracto tiene una importancia ínfima para el desarrollo de la obra, y es fácil imaginar que la entorpecería de haber sido incluido. Pero sí es importante para la superstición que encierra este artículo, la cual sugiere que Williams escribió su vida en esta obra. Y es porque en este fragmento en particular, escribió el destino de toda su obra (de la propia vida de un escritor) como legado. Sobre el final, acabaría de la misma forma que el legado de Blanche: la pantalla que atenuaba la luz con la que alumbraba su magia, en la accidentada búsqueda de manos sensibles que la apañen.</span></div>
<div class="p3">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span class="s1"></span><br /></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="p4">
<span class="s1" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Tennessee Williams ha cambiado para siempre la forma de escribir teatro, y ese cambio, llegado hasta nosotros, es la pantalla de luz en las manos del joven con prisa.</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-44729460503500488952013-09-14T17:23:00.002-07:002019-01-31T07:29:52.298-08:00Entrar en la Selva<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">sobre </span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La muerte de un viajante</span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de Arthur Miller</span></div>
<b id="docs-internal-guid-2ae2df59-1efe-7af9-0895-136b3c0aefa5" style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Esta historia sólo es posible si el delirio no acaba junto con la vida, o si al menos puede mantenerse y durar un instante más, al entrar en la selva.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Tomemos al Willy Loman de la película más reciente sobre la obra, al que encarna Hoffman, pero por sobre todo, tomemos al Willy Loman del libro, el de nuestra lectura personal, que es, quizá, al que más conocemos o a quien más próximo tendremos para continuar esta historia. Podemos suponer que tenga la figura del de la película si fuera más cómodo para imaginar. Aprovechamos, entonces, una de las últimas escenas para ver su rostro y las líneas del libro para comprender el por qué está feliz.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Willy - ¡Oh, Biff!, ¡ha llorado!, ¡me ha llorado! ¡Ese chico va a ser algo excepcional!</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Willy entiende que su hijo realmente lo aprecia, que siente afecto por él. Y en seguida, ese instante de vértigo que transforma un pensamiento en una emoción, da nueva luz a la ilusión y hace deslizar a Willy Loman a la temida fantasía: esta vez con impulso resbala hacia el final de su tragedia y al comienzo de nuestro relato.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Willy corre tras su hermano convencido de entrar en la selva, y de poder salir de allí con un diamante tangible, duro al tacto. "Alaska" fue siempre la respuesta del hombre que conocía todas las soluciones a todos los problemas. Esta vez su hermano, de blanco y bañado en luz, lo guiaría como no había podido hacerlo antes. Y el muchacho, SU muchacho, lo pondría en un pedestal, ya que le dejaría 20.000 dólares que lo conducirían al éxito. Entonces, al salir de su casa y al poner su Chevrolet en marcha, puede ya visualizar el camino que su hermano le indica tomar. Es sencillo de seguir, porque también está señalizado. Acelera hacia la gran puerta blanca con el nombre "Alaska". Al cruzarla, siente un gran estallido, gritos y quejidos. Pero pronto todo color cobra intensidad y enmudecen los sonidos. El brillo del blanco se incrementa por sobre los demás colores. Willy tiene que entrecerrar sus ojos para ver algo. Distingue estar en pie junto a Ben, y caminando atraviesan un nuevo umbral en que la intensidad de la luz es menor. Ya puede observar el entorno. Resulta tan extraño como familiar: es blanco, como pensaba, y brilla como diamantes, y está su hermano por delante, alejándose, y hace frío. Willy nunca es tan feliz como cuando está a la espera de algo. Pero esta vez no distingue el suelo de lo demás y sus pasos no son necesarios para avanzar. Todo es demasiado confuso: antes que esperar algo, necesita comprender.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">A medida que el relato avanza, también, cabe preguntarnos si la ilusión de Willy resiste a la incertidumbre, o si sospecha algo, o si esto lo ayudará a disolver la fantasía que lo recubre. Lo que sabemos es que Willy hace fuerzas para ver Alaska, para estar cerca de su hermano, para continuar avanzando y dejar ese umbral de niebla detrás. Pero todo se detiene, y él mismo se detiene. También la trama se detiene un instante, y no por no tener dónde ir, sino porque Willy Loman ha comprendido finalmente a dónde es que se dirige.</span></div>
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Mientras la niebla comienzan a avanzar detrás suyo, quizá aún tenga tiempo para responder los gritos de su mujer. Se escucha, desde lejos - ya no desde arriba en su cuarto, sino desde abajo - la voz de Linda gritando: "¿por qué hiciste eso? Éramos libres… libres."</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Willy piensa y duda. Quizá se le ocurra qué responder antes que la niebla gane su figura. Quizá entienda qué es lo que ha ocurrido antes que la niebla lo encierre contra el final de esta historia, y se perdone por ello.</span></div>
<br />
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">FIN</span><br />
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>Almendra Bernal</i></span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-53502628349388180072013-08-31T09:20:00.002-07:002019-01-31T07:30:06.849-08:00As de Espadas<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">sobre </span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La Intrusa</span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.15; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de J. L. Borges</span></div>
<span id="docs-internal-guid-1de3204c-d533-3b55-964b-778ea93f7d49"></span><br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En el aniversario de Barracas
</span></div>
</div>
<b id="docs-internal-guid-1de3204c-d529-5593-c7b8-7d7facb22600" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Una de las formas de ganar historias de orilleros y compadres es oyendo las milongas camperas y los tangos criollos que cercan el 1900 de nuestra Buenos Aires. Antes y después cuentan lo que hubo para ellos y por lo que reñían, y mucho más: develan la picardía y el sentir arrabalero. Lo propio ocurre con el tango que da título a esta obra, con letra de Ángel Villoldo y música de Abelardo Manso. Su poesía enreda al mayor de los Nilsen, hermanos legendarios a quien Borges inmortalizó en </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La Intrusa</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, aunque figura con un apodo poco frecuente y fruto de la misma anécdota. Los músicos y autores fueron testigos de esta historia que se completa, más tarde, en el diario del mismo Manso, memorizado desde la niñez por su nieto, el tardío poeta del género “Tato” Manso, y cuyos detalles me confió el día de ayer para este caso en su escritorio de la Avenida Montes de Oca.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">De a poco parecían ir cambiando las farras por las mateadas (aunque nunca las dejaron) y el color de sus cabellos por los años pasando. El mayor de los Nilsen, que siempre se hizo de pocas palabras, no hablaba ni con el pingo cuando lo cepillaba, pero se lo quedaba mirando con los mates del alba. La claridad de sus ojos y las arrugas en torno le hacían el gesto triste, por mucho que no quisiera. A este efecto la malayunta lo paseaba de boca en boca por todo suburbio. Eduardo, el menor, se mantenía protegido, por Cristián y por las circunstancias, pero lo evitaba los fines de semana. Hacía tiempo que no se los veía juntos más que para trabajar y para el truco.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ese día andaban en la Ciudad, a carreta y, según se dice, para entregar unos cueros, cuando al pie de la barraca que encaraban vieron a dos hombres con sus caballos atascados en el barro del camino. Al acercarse, Cristián dijo al de menor estatura:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Tengo una soga sola.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Le agradezco si aunque sea nos saca de a turnos – contestó el otro saludando con el sombrero.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- ¿Ángel Villoldo? – preguntó Eduardo al reconocer al músico.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- El mismo que viste y canta. A su lado, Abelardo Manso: guitarrero, y atascado.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Eduardo serenó su sonrisa y de un salto bajó a servir a su admirado Villoldo. Por instrucción de Cristián amarró ambos caballos a un extremo de la soga y la carreta al otro. Con esfuerzo, los pingos y los dos compadres salieron hasta poder solos, y en el primer intento. Al devolver la soga, y para devolver la gracia, un Villoldo sorprendido por la destreza de aquellos hombres los invitó al almacén de la calle Independencia, en que esa noche los dos guitarreros se presentaban. Sólo por esto, y porque andaban a medio camino (mucho menos), aceptaron: “nos debemos el alegrón” dijo Cristián al hermano. Al acabar sus asuntos harían tiempo con la siesta.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Cuando entraron nadie cortó el aliento, y eso tranquilizó a Eduardo, que de primera visita nunca era bueno. Villoldo y Manso ya sonaban sus guitarras, pero por respeto los Nilsen no siguieron ganando el almacén hasta acabar la milonga y saludar a los músicos, de lejos, con un gesto de aprecio. El ambiente parecía liviano y en seguida encontraron dos más para el truco: el Farías, conocido de Morón, en la Capital porque ya no lo atendían en ningún almacén de la Costa; y el "Zurdo", uno con el que tomaba. Al rato estos dos ya andaban bebidos, y Eduardo, con más ganas de probar al baile a una morocha que de seguir. Pero era tanto el estruendo de los tomados que se agrandó la rueda con dos más, porteños; los Nilsen quedaron en equipo con el mismo zurdo; Farías siguió de rival, por no moverse del asiento o para el bien de esta historia.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La noche agitaba el alcohol en esos hombres, y Cristián apretaba los ojos por la suerte de los naipes y los dientes por las burlas de Farías.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sonó en la guitarra de Manso, al menos eso el nieto comenta, un tango tan armonioso que puso a todo el almacén a escuchar. Farías, para vergüenza de los orilleros, gritó desde la mesa que no le gustaban las mariconeadas, que tocaran una milonga. Los Nilsen se miraron, y Eduardo, a su lado, y para que no lo hiciera su hermano, le dijo:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- ¿De invitado tampoco conocés los modales?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Entre irse al maso y su turno de barajar, Farías sonreía y se servía otra vaso con las dos manos; parecía más calmo. Los dos hombres de la música, que eran de entreverarse y que poco temían, no hicieron caso al reclamo y siguieron la melodía. En nuevo solo de Manso, se puso en pie el Farías y como pudo de ligero se acercó al rincón. Sacó su faca y cortó una cuerda de la guitarra de Abelardo. Con los guitarreros en pie, Farías amenazó: - ¡la próxima cuerda es de su garganta!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Detrás suyo, Cristián, con un naipe aun en la mano, dijo fuerte y claro: - ¡los señores están conmigo! -. Farías se dio vuelta, y antes de reconocer al compadre, Cristián le clavó el siete de oro en el vientre. Le adviertió: - ¡la próxima carta es el as de espadas!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Esta historia tiene dos finales: el de la canción, aquí acaba. El que ayer confesó saber Manso de la voz de su propio abuelo, es quizá más dramático y real, y reserva nuevas líneas sobre la vida de estos hombres:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Así no quedó todo. Farías, mejor provocador que malevo, respondió a Cristián Nilsen:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- ¿Y pensás usarlo aquí dentro?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Inmóvil, Cristián sentenció: "este tango se baila en la vereda".</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-right: 17pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Luego de que salieron, nunca más lo vieron a Farías por el sur de la Ciudad, ni por el arroyo. Habrá que ver con entendidos si alguna vez más fue visto en Morón.</span></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">Ángel Ermida con Ache.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span>Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-32740610863667350622012-09-14T19:13:00.002-07:002019-01-31T07:30:19.902-08:00Uno y Otro: El Mismo<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"></b><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span id="internal-source-marker_0.008342261658981442"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sobre el cuento</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El Hombre</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de Juan Rulfo</span></span></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /></b>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Parte primera: uno es perseguido y el otro perseguidor</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;">
</b>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Uno se venga y siembra venganza con su matanza y con su ambición. </span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;">
</b>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Otro cosecha la flor prematura y jura regarla con su cordura.</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;">
</b>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno huye al cerro con ansias de perderse.</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;">
</b>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro lo sigue seguro de que se perderá.</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno se detiene por cansancio y por el peso de sus muertes.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro reduce la distancia y afina su voracidad.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno pretende alimentarse.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro promete una bala.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno abre un nuevo camino.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro asegura su presa.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno se desespera.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro se relame.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El uno se acorrala.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro aguarda.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Entre ambas partes: ambos son alcanzados</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Antes: fueron rehenes de sus venganzas y ambos han muerto para otras causas. </span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ahora: recuerdan y se arrepienten. Ambos son presa de lo que sienten.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Luego: la muerte los alcanza, a uno y a otro lado del refusilo.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Segunda parte: uno es perseguidor y el otro perseguido</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Uno huele al hombre a orillas del río y asoma su vista entre el pajonal.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Otro remoja su ser agonizante y hace un esfuerzo por alimentarse.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">uno </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">parece cobrar vida al ver al otro arrastrase.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El otro parece perderla al sentirse a </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">uno </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">acercarse.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Final: uno enfrenta al otro</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Uno apunta su mira y dicta su revancha sin titubear:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Otro mira apuntando y dicta su sentencia sin bacilar:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 252pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“Muere un hombre ya muerto, morirá un hombre al matar”.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br /><div style="text-align: right;">
<b id="internal-source-marker_0.008342261658981442" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Almendra Bernal</span></b></div>
</b>Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-83908767891068017872012-09-06T09:58:00.001-07:002019-01-31T07:30:34.493-08:00De Crecer<div dir="ltr" id="internal-source-marker_0.1266742300839222" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline;">Sobre el cuento </span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">La balada del álamo Carolina</span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">, de Aroldo Conti</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Dude
que lo haya leído pero esté seguro que se ha enterado: el arbolito más
enrejado de toda la calle Saenz Peña sabía la historia del álamo
carolina, de Conti. La sabía incluso antes que yo. Y se lo puede ver,
caminando uno por la calle angosta, por la vereda angosta, al árbol (no
vaya a decir arbolito delante de él) apresado entre barrotes verdes
colocados tan estratégicamente que pasa uno distraído y cree que lo han
hecho para cuidarlo. Ahora, pasa uno un día “de verdad”, un día de esos
en que las cosas parecen parecer lo que son, y se sacude al entender que
los barrotes y las rejas no son para él, sino por el. No son para su
cuidado, son por sus descuidos: este arbolito no sólo se enteró de la
historia del álamo, sino que está convencido de que es uno. Y es sabido
que quien se convence y tiene tiempo, como los árboles tienen, también
tiene posibilidades. No hablamos de posibilidades de visitarlo, de
investigar un poco más sobre los álamos, ni de escribir una historia por
la inspiración recibida. Más bien entendemos esas posibilidades como
algo similar al hecho de asemejarse, de querer tanto ser igual o
parecido a algo, y quererlo por tanto tiempo, que primero es una
posibilidad y después algún tiempo, ¡ZAS!, es posible.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y
si pasamos en colectivo lo comprobamos: el arbolito, ahora todo pelado
por la época del año, crece sin cesar. Por supuesto que en invierno
descansa, ¡claro! Se adormece, como el álamo de Conti. Pero desde que
conoce la historia, seguro que se adormecerá mejor, descansará más
profundamente. Y la vista desde arriba que ofrece el colectivo, siempre
que uno vaya sentado del lado izquierdo, y más si para el semáforo y
viene uno pensando en la historia de Conti, confirma todo lo expuesto.
Porque las ramas, sin ninguna hoja, ni siquiera una seca, engañan.
Engaña también su tamaño y la falta de una corteza gruesa. Ya que si uno
mira con detenimiento las raíces del arbolito, descubre que ahí está
todo. Oculto, sí; en secreto. Pero no podríamos acusarlo de estar
confabulando, incluso si suponemos con acierto que se comunica con sus
colegas más cercanos y pide consejos y consulta sobre la veracidad de
algunos asuntos desde el momento en que le pusieron las rejas y aprendió
a desconfiar. Porque no podríamos acusarlo de confabularse con los
demás árboles que lo rodean a través de sus raíces, aunque lo
consideremos cierto, aunque sepamos que es verdad y hasta hayamos leído
el cuento de Conti y sepamos que también él lo sabe.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">No
podríamos culparlo por eso. Como tampoco podríamos acusarlo de querer
crecer o de intentar parecerse al álamo Carolina del que supo la
historia. No podemos porque es natural. No acusar; también es natural
pero no me refiero a eso. Lo más natural es querer crecer. Y más para
alguien como este árbol, tan concentrado en lo que quiere que por más
que le pongan rejas, sistemas de seguridad o baldosas de concreto y pase
mi colectivo y todos los otros, es sólo cuestión de tiempo para
logarlo, para que él lo logre y algunos disfruten y cuenten su historia y
otros lo envenenen o lo poden y se quejen. Como también es natural que
quiera parecerse a alguien que lo emociona, a algo que lo convoca a
crecer y a concentrarse, y hablar de ello. Claro que por un tema de
sensibilidad, no precisamente del árbol, algunas de estas cosas nos
caben y otras no: no podemos escuchar al árbol comunicarse con los
demás; no todos lo veremos crecer y sacar sus hojas más verdes, o del
color que le corresponda; algunos ni siquiera entenderemos su obsesión
por crecer y querer asemejarse a lo que lo conmueve. Quizás en algún
momento lo hubiéramos podido hacer con facilidad. Pero lo más probable
es que si no estamos leyendo la historia del álamo Carolina, todas estas
cosas sigan de largo, y nosotros pasemos de largo al lado de ellas. Y
entonces, cuando veamos un álamo Carolina en la vereda de la calle Saenz
Peña, enrejado, talado, pintado o tan solo sutilmente envenenado, no
podamos siquiera suponer que supo de esta historia, y que desde el
momento en que se enamoró de su héroe, desde el segundo en que quiso ser
como él, se transformó también en un álamo Carolina. Lo demás, fácil
para un árbol, fue tiempo y trabajo.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Almendra Bernal</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-47107830672122715362012-07-26T08:54:00.000-07:002019-01-31T07:30:48.210-08:00La Sombra de los Libros<div dir="ltr" id="internal-source-marker_0.3995133694934826" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline;">Inspirado en el poema </span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">Eche 20 centavos en la ranura, </span><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">de Raúl González Tuñón</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">La lámpara, postura de luto,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Despide los últimos cuerpos.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">No huele el olor del tormento</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Mas siente tristeza por dentro;</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y cubre con su pantalla,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Por pudor y por costumbre,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Su bombilla, que no alumbre,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Con su luz, esta barbarie.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">A veces intermitente</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">A causa de sus temblores,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Permite ver los colores</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">De los lomos malheridos.</span></div>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">“La culpa fue del olvido”</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Parece insinuar protestando,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y el hombre que viene llegando</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Patea un cuerpo tendido.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Se ríe y consulta su nombre,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Se ríen en coro otros hombres,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y luego, sin goce ni pena,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Lo tira junto a otros cuerpos,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">En un ataúd compartido</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Que aguarda acabar en la hoguera.</span></div>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">La ira, el silencio y la espera</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">No se funden sin estallido,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y ocurre de un solo rugido:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">La luz de la lámpara quema.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Y ocurre también lo temido:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Su luz encandila el olvido,</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">De negro se aferra en los muros</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">La sombra que un día, han dado los libros.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Donato Sosa</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-36370208924862421492012-07-04T18:22:00.002-07:002019-01-31T07:31:02.593-08:00Enroque<span id="internal-source-marker_0.6188109084032476"></span><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span id="internal-source-marker_0.6188109084032476" style="text-align: -webkit-auto;"><span id="internal-source-marker_0.6188109084032476" style="text-align: -webkit-auto;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sobre el cuento </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El Embaucador</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de Isaak Babel</span></span></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La astucia de Dyakof, propia de los hombres enigmáticos de los que se sabe poco pero en detalle, no es improvisada ni recién adquirida: cuando desaparece de algún sitio con una frase sentenciosa, se presenta en otro causando la misma sorpresa. Así es que al terminar con la lección al campesino embaucador, poniendo a su yegua en pie, y tras su salida de escena como un prestidigitador, reaparece en la sala del estado mayor, presentándose ante Sch. juntando los tacos en tono de farsa.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Comandante del Estado mayor - dice fuerte y claro el del mostacho gris cortando su cara roja, - lamento interrumpir sus pensamientos.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sch, con el rostro iluminado por mirar por la ventana, no se asombra al escucharlo. Dirige su vista hacia él como captando la continuidad de la escena, y le dice: - Diakof, es una suerte para nuestro ejército contar con las irrupciones de hombres valiosos como usted. ¡Haga el honor de beber conmigo!</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Se sientan a ambos lados del escritorio. Mientras Sch. sirve el bodka, Dyakof observa frente a él un juego de ajedrez posado sobre un vértice en la gran mesa repleta de mapas de Rusia y de Polonia. Los mapas, plagados de escrituras y de símbolos absurdos, no encierran la magia de esas tierras sagradas y apenas difieren sus colores cuando les da el sol poniéndose, o cuando se alumbran con una lámpara de campaña, como en ese momento. Por eso es que Diakof prefiere observar el tablero de juego al empuñar su vaso pequeño, y aun mientras lo bebe súbitamente. Por eso mece el vaso en el aire y parece reflexivo al menos durante unos segundos.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Desde el comienzo los caballos son pocos - dice apoyando el vaso en el brazo de su silla.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sch. lo mira a los ojos, interrogándolo, pero los suyos aun están sobre el ajedrez. Cree advertir que hablaba del juego. De todas formas aguarda en silencio.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Aún cambiándoselos a los campesinos, Señor.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- ¿Qué insinúa, Diakof? - repone Sch. monocorde.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Sobre el ajedrez, que menosprecia el poder de una caballería. Y sobre nuestro combate, Señor, que no contamos con los hombres ni con los caballos suficientes para salir victoriosos.</span></div>
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;">
</span>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Cuando la astucia confronta con el pensamiento metódico y la reflexión profunda, sale ilesa sólo por cortesía. Así, pues, Sch. invita a Dyakof a comprobar su mal tino: </span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Le mostraré, Dyakof, las verdaderas relaciones entre el ajedrez y la guerra si acepta una partida conmigo.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ahora despejan el escritorio, con excepción de los mapas que sólo son enrollados, y ubican el tablero en el centro. Sch. da al otro las figuras blancas y Diakof hace el primer movimiento. De allí en adelante, será victoria del estratega.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- En esto, - explica Sch. -, el ajedrez se asemeja a la guerra: si el comandante es novato, basta con ver su primer movimiento para saber a dónde se dirige con su frente, siempre que puede avanzar realmente.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El rostro de Dyakof se petrifica para no enseñar sus pensamientos.</span></div>
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;">
</span>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Cada jugador mueve 4 veces sus fichas en un completo silencio que rompe nuevamente la voz de Sch.:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Aquí también hay una similitud entre ambos. Si el comandante es astuto intentará adivinar los movimientos de su rival, como usted hace; pero siempre que su oponente se lo permita.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Por primera vez en la partida, Dyakof levanta la vista del tablero para observar a su contrincante.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Habrá notado usted que aún no me referí a las fichas, querido Dyakof, sólo a quien las mueve. Y esto tiene una explicación simple: si uno juega al ajedrez únicamente con sus queridos caballos, puede perder el juego. Pero si uno comanda el Ejercito Ruso sólo como un jinete, por mayor que sea la astucia con la que cuenta, perderá la batalla, y muchos de sus combatientes no servirán a la siguiente. Eso es algo más grave y tan sólo la primera diferencia -.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sch. separa el tablero a un lado del escritorio y extiende sobre la mesa dos mapas de diferentes colores que sostiene en sus extremos con ambas manos. Continúa: - La segunda, querido amigo, es que en una guerra como esta, los dos bandos no tienen las mismas figuras, ni la misma cantidad. No obstante, se desarrolla en varios tableros y en diferentes batallas -.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sch. se pone en pie y firme. Con las manos aun sobre el escritorio pronuncia como una orden:</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- Resista con su frente el avance polaco y aguarde la llegada del victorioso resto del Ejercito Rojo. Han triunfado en la Guerra Civil, y vienen en camino las tropas necesarias para atravesar el puente polaco, con la revolución bolchevique, hacia el frente occidental.</span></div>
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;">
</span>
<br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La sorpresa de un hombre acostumbrado a dar sorpresas es muda. Dyakof se levanta y contesta como un soldado raso al comandante del Estado Mayor. - ¡A la orden, comandante!</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b id="internal-source-marker_0.6188109084032476" style="font-family: Times; font-size: medium; font-weight: normal; text-align: -webkit-auto; white-space: normal;"></b></span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<b id="internal-source-marker_0.6188109084032476" style="font-family: Times; font-size: medium; font-weight: normal; text-align: -webkit-auto; white-space: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ángel Ermida con Ache</span></b></div>
<br />Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-64367728486996169412012-02-13T09:36:00.000-08:002019-01-31T07:31:16.554-08:00400 veces<div dir="ltr" id="internal-source-marker_0.8904535386223679" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline;">Inspirado en </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">El Mito de Sísifo</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline;">, de Albert Camus</span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Para Tomás Cingolani</span><br />
<br /></div>
<div style="color: black;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">El sol tiene 400 veces el tamaño de la luna. La luna está 400 veces más cerca de la tierra que el sol. Ambos son redondos. Todos los días el sol sale en un horizonte y se pone en el opuesto con total indiferencia, ya que en verdad es la tierra la que gira y nos regala este encanto. La luna, sin descuidos ni prevenciones, gira en torno al planeta.</span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Uno de esos días en particular, la trayectoria de la luna se asemeja tanto a la que asignamos con encanto al sol que se superponen, si observamos desde nuestro humilde punto de vista del gran astro y del satélite. Es así que desde algún lugar de la tierra vemos maravillados cómo la luna, por la exacta y agradable coincidencia de distancia, tamaño y forma con respecto al sol, lo cubre por completo. En el cielo flota una corona circular de fuego tan hermosa como fugaz, y asoman las estrellas más cercanas porque se cubre todo de negro. Algunas de ellas, incluso, que sólo así veremos. Nuestros rostros quedan pasmados y nuestros más oscuros pensamientos parecen refugiarse de tanta belleza. Atribuimos este evento a un obsequio o a un castigo, para lo cual, tenemos la decencia de crear algún dios dadivoso o celoso.</span></div>
<div style="color: black;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">No podemos explicarnos lo que sucede y por qué sucede, aunque sepamos cómo sucede y hasta podamos calcular cuándo sucederá. Claro que no hablaremos de que a cada segundo, en algún rincón de esta galaxia ocurre el milagro del eclipse, porque no nos concentramos en los astros, los planetas y satélites, las órbitas, las distancias y los tamaños, sino en nuestra limitada comprensión y punto de vista de todo eso. Atrapados en nuestra fascinación por lo poco habitual. Nuestro celo por conservarlo en la memoria. Nuestra tendencia a colocar valor y belleza en lo que sucede poco, en lo extraordinario. Nuestro impulso a inventar hipótesis y a salir a convencerlos a todos. Nuestra costumbre de adornar con fantasía nuestras apreciaciones.</span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">¿Y todo lo otro? ¿Lo que sucede a diario y con mayor frecuencia puede ser igual de maravilloso, solo que menos exclusivo? También han nacido y resurgido dioses que representan o dominan todos los fenómenos a los que estamos tan acostumbrados cuando no los extrañamos. Y siempre, considero, con el mismo fin.</span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Algunos mitos y leyendas fueron usados para manipular masas con propósitos siempre indecentes. Pero me gustaría creer, al menos en este momento, que nacieron por algo más digno. No podemos explicar con exactitud lo que sucede, pero nos es imposible dejar de intentar explicar lo que sucede.</span></div>
<div dir="ltr" style="color: black; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Por detrás de este ciclo, para algunos de nosotros extraordinario y para otros habitual, asoma la conciencia. Así como a Sísifo en su retorno a la piedra. Y aquí el valioso detalle: mientras más frecuente, más bello y encantador.</span></div>
<div style="color: black;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Carlos Dodson</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-6769874335899411912012-01-19T13:51:00.001-08:002019-01-31T07:31:31.911-08:00La Memoria de Carlota<div style="background-color: transparent;">
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"></b><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sobre la novela </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Las Palmeras Salvajes</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de William Faulkner</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "times"; font-size: small; font-weight: normal; white-space: normal;"><br />
</span></span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">
</span></b>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Porque si la memoria existiera fuera de la carne no sería memoria porque no sabría de qué se acuerda y así cuando ella dejó de ser, la mitad de la memoria dejó de ser y si yo dejara de ser todo el recuerdo dejaría de ser. Sí, </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">pensó.</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> Entre la pena y la nada elijo la pena.</span></b></div>
<b id="internal-source-marker_0.3854400464333594" style="font-weight: normal;">
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Las manos de ella, juguetonas y más ligeras, se entremezclaron con las de él aquietadas por la posición, la presión del hierro y de la cerradura, y luego de recorrer su cintura por los lados se acomodaron en los bolsillos delanteros de los pantalones de Wilbourne y desaparecieron en el preciso momento en que un guardia extraño le chistó y rompió el hechizo del recuerdo no evocado para tomarlo de un hombro y conducirlo sin que mediara una palabra por el largo pasillo hacia su celda.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">No lo percibió en ese momento, caminando y mirando el piso y observando las pisadas del guardia detrás suyo de tan baja que tenía la vista, y viendo las luces de las celdas que angostaban el estrecho pasillo, y las sombras quietas de los reclusos (a veces más quietas que las sombras de las rejas a través de las cuales pasaban como ráfagas de viento suspiros y quejas para el guardia, y advertencias y preguntas y chistes desgastados para el recién llegado Wilbourbe), aun no era momento ni estaba él preparado para lo que se vería obligado a sentir.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sólo meses más tarde (tal vez en medio transcurrieron noches en que los minutos le parecían extenderse a través suyo trepando desde el suelo las patas del catre y apoderándose de su cama y de su soledad y de la superficie de su cuerpo) tuvo el instinto de aceptar lo que la carne y la memoria harían con su recuerdo. Lo percibió un día en que las tareas comunitarias habían sido suspendidas por asuntos que luego sembrarían antecedentes en todo el distrito y especialmente en la cárcel donde se encontraba. Ese día miró sus manos como lo hacía todos los días durante el viaje a la mina o al carguero o a la vera del río, y como lo hacía luego al volver cansado a su celda o al terminar la comida o en la salida al patio. Cuando su cabeza ya no estaba vacía ni preocupada notó que el recuerdo de Carlota era borroso debajo de la mugre de sus manos gastadas por el trabajo, y de sus ojos de a poco entristecidos cayó una lágrima que lavó la palma de la mano derecha y que sintió sólo porque veía, ya que al cerrar los ojos no pudo percibir cómo la lágrima seguramente lo acariciaba al desplazarse hacia sus dedos. Junto al grifo enjuagó sus manos con rabia primero y luego con paciente técnica y detalle, como hacen los doctores. Al sentarse y verlas nuevamente las sintió sin el viejo y acostumbrado uso sensible de percibir el tacto delicado de Carlota y el nuevo de custodiar esas percepciones por siempre. Notó luego que el lunes de la semana anterior y el viernes anterior a ese día no miró sus manos y olvidó recordar su figura llegando, el sonido de sus pasos descalzos sobre el piso de madera o el calor de su cuerpo en medio del frío del invierno. Se dio cuenta que el rostro de Carlota comenzaba a nublarse y a perder detalles y que no podía ya distinguir un recuerdo cierto de uno imaginado, y sin importarle la diferencia se importó nuevamente por la figura del rostro desvaneciéndose pensando: </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">quizás el recuerdo se esfuma por la falta de una fotografía o un dibujo de Carlota, o un objeto que me recuerde su temperamento y así pueda acordarme de su rostro cuando estaba concentrada y luego pueda acordarme de su rostro cuando estaba alegre y que eso me salve o me condene en una noche como esta.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Desde que ella murió y él entró a prisión no temía morir él, ni perder la libertad ya perdida, ni librar una batalla, sino olvidarla. Y fue esa noche, en que los minutos seguramente se hubieran trepado a la cama a través de las patas del catre con mayor facilidad y con tanta más pena, cuando comenzaba a sentir que finalmente el recuerdo de ella se hacía más lejano e inalcanzable y que su temor se convertiría en dolor y luego en tristeza y luego en olvido y por último en nada, la noche en que logró entender que la memoria del calor y el tacto de las manos de Carlota que él guardaba en sus propias manos desgastadas y que sentía cada nuevo día menos, ahora tocaba su corazón y acariciaba su pena y atravesaba sus ojos y se derramaba en esa lágrima. Que a medida que la figura de Carlota se hacía más tenue, transparente, menos densa y más lejana, no se perdía sino que se metía dentro suyo y se hacía suya tanto como la de él.</span></div>
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La trampa que puso al rito de la desmemoria que hay obligada en los días apilándose, alejándose de su vida y su pasado y su recuerdo, no fue la de observar sus manos y evocar su rostro: </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">sus manos ya no me tocan, porque son sus manos las mías,</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> pensó. </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Su imagen se desvanece porque es el alma de Carlota lo que se muestra cuando pienso en ella. Su recuerdo vivirá en mí porque no se ha ido más lejos que dentro mío.</span></div>
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Donato Sosa</span></div>
</b></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-1304967103565094602012-01-09T16:30:00.000-08:002019-01-31T07:31:57.396-08:00La Creíble y Absurda Historia del Encanto del Cartero<div style="background-color: transparent;">
<b id="internal-source-marker_0.6428498143795878" style="font-weight: normal;"></b><br />
<div dir="ltr" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sobre el cuento </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La increíble y triste historia de la cándida Eréndira y su abuela desalmada</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-weight: bold; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de G. G. Marques</span></span></div>
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="background-color: transparent; font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></span><br />
</span><br />
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El cartero andaba a mula cuando comenzó la brisa de su encantamiento. Iba ausente del trayecto, ya que sus dos bestias conocían el camino monótono que unía dos pueblos aquietados. El andar en su montura se sentía uniforme y el calor lo agobiaba bajo su casco de corcho. Por eso no sospechó del lento golpe de aire que el desierto tenía preparado para él; lo despertó para saludar a una abuela con aspecto de ballena de arena junto a una tienda al costado del camino.</span></span></div>
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878">
</span>
<br />
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Al seguir de largo la abuela le hizo una seña para que viera dentro, y él recobró la conciencia como quien quita del fuego la leche hirviendo. Desmontó, se acercó amablemente y abrió la cortina de la tienda: vio una niña disfrazada de mujer y recostada en el piso como una ninfa de piedra. Tuvo que abrir y cerrar los ojos para entender la belleza.</span></span></div>
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878">
</span>
<br />
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>¿Le gusta?</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> – preguntó la abuela.</span></span></div>
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878">
</span>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>En ayunas no está mal </i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">– sonrió el cartero.</span></span></div>
<span id="internal-source-marker_0.6428498143795878">
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>Por cincuenta pesos es suya un momento </i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">– sentenció la señora.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Una vez negociado el precio se instaló en la carpa. La niña se quitó las pestañas postizas y lo ayudó a desvestirse. Luego se acostaron y recibió de ella el amor por el que pagaría más con su cordura que con dinero. Allí estaba el hechizo, tendido junto a él sobre la estera. </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>Si la señora es una ballena de arena</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, pensó, </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>la niña ha de ser una sirena del desierto: el espejismo que custodia</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">. El cartero tuvo que pisar fuerte el suelo para disimular cuánto le temblaban las piernas al salir de la tienda.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Cuando recuperó el camino, las mulas y su tarea, aun no había recobrado la inteligencia. Estaba absorto, como ausente, pero esta vez no por el calor: una parte suya permanecía acostada junto a la sirena.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>Con esa mirada perdida va a ir a dar a cualquier puerta</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> - , dijo el gendarme del pueblo al que llegaba tras las horas en que sus mulas caminaban el desierto y él se paseaba en la ilusión.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>Teniente Ignacio</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> - contestó quitándose el casco el cartero, -</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i> ¡qué sorpresa!</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">- </span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>¿Lo sorprende mi presencia aquí, donde estoy desde que tengo memoria? ¿Usted no se habrá insolado?</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i> Algo me han hecho... </i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿De qué habla, cartero?</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El cartero bajó de su mula y tomó la correspondencia para el primer hombre del pueblo.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Tome, esto es para usted. </i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Cuénteme… ¿qué le han hecho?</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¡Me han puesto un hechizo!</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Al escuchar la noticia, el gendarme decidió acercarse a la tienda al costado del camino. Y luego también el herrero:</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿Hechizado?</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> - preguntó incrédulo el hombre de los metales.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Es que hay una muchacha custodiada por una vieja al costado del camino, que son más que una muchacha y una vieja... -</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> imponía el misterio el cartero.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿Qué es lo que son? -</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> le preguntó con sorpresa el doctor Aguirre la misma tarde.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- La señora tiene aspecto de bruja vieja de magia negra, y al abrir la carpa uno encuentra su mejor hechizo, el peor para el hombre -</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> repuso el cartero con la paciencia que requería el ejercicio de perfeccionar su discurso.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿Cuál es el hechizo? -</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> preguntó un colega del correo aéreo al ver su rostro mientras compartían el paso al siguiente municipio.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- La misma muchacha - </i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">afirmó el cartero.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Entonces, es una ramera... -</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> contestó el escandalizado señor de la casa naranja entre pueblo y pueblo.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Señor,</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> - repuso el cartero al párroco, sabiendo que ponía a prueba su parlamento ya bien practicado, -</span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i> lamento mucho haber caído en la tentación, pero creo que ni usted hubiera resistido…</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿Cómo se atrevió? –</i></span><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> preguntó un fotógrafo al final de la jornada.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- No lo sé todavía. Pero la carpa, a esta altura, está plagada de hombres haciendo fila para caer en la trampa de la que aun no he podido salir.</i></span></div>
<span style="background-color: transparent; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">No fue por su rostro poseído que la gente le preguntaba qué era lo que le había ocurrido. Ni por tanto pronunciar su discurso que se encontraba prisionero en el encanto del recuerdo. El cartero se había enamorado de Eréndira, y al enterarse de su nombre, le escribió una carta por cada día en que tomaba un camino diferente. Cuando le tocaba pasar por la tienda, transformada cada vez en un circo mayor, cerraba fuerte sus ojos e imaginaba que se las leía, recostados los dos sobre la estera. Y ella lloraba y emocionada le decía:</span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- ¿Quieres amarme de nuevo?</i></span></div>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>- Guarda energías para la clientela.</i></span></div>
<span style="background-color: transparent;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="background-color: transparent;"><span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></span></span>
<div dir="ltr" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<span style="background-color: transparent; font-family: "times new roman"; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Almendra Bernal</span></div>
</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-38931398172041549752011-12-28T14:02:00.001-08:002019-01-31T04:39:29.256-08:00¡UFA!<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Sobre la disconformidad.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Mi breve teoría...</span><br />
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">El disconforme, siempre que supere su estado emocional primario y condicionante, deberá habitar un espacio, a veces pequeño y otras inmenso, entre las exigencias de su ser y la tolerancia por los escasos logros. Se verá, vez tras vez, entornado por lo que fue y lo que pudo haber sido. Morirá y nacerá a cada intento y a cada fracaso.</span></div>
<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">En el libro </span><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">El acoso de las fantasías</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, </span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Slavoj Zizek declara: "el sentimiento de lo sublime, desde luego, surge de la brecha entre la nulidad del hombre como un ser natural y el poder infinito de su dimensión espiritual". </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Quizás por esta pretensión el disconforme nunca será del todo feliz, pero aprenderá a abandonar este deseo de muchos a cambio de algunos roces saludables con los ideales que lo habitan. Con la fantasía que lo </span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">acosa</span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, con la fortaleza que lo sostiene y la incertidumbre que lo ha de guiar. Las herramientas serán sus poderes, la capacidad su esfera extensible.</span></span></div>
<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Claro que el grado de disconformidad no depende sólo de quien posee esta arma con filo en su mango y punta redonda. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Relativízase</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> respecto de cuán capaces de adaptarse a las exigencias de este notable individuo son los perso</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">najes que ocupan su entorno</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">. Cuá</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">n hábiles al momento de cumplir tratados no acordados</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> y de justificarse falazmente por la inexactitud de sus actos luego de los lamentos pertinentes.</span></span></div>
<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¡</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Córranse! </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¡</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dejen tranquilo al disconforme!</span></span></div>
<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span> </span></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ángel Ermida con Ache</span></span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-67026211499373839142011-11-16T06:56:00.000-08:002019-01-31T04:48:09.194-08:00Visita Guiada<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;">Sobre la disconformidad...<br /><br />Cubriendo una</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;"> nota para un periódico poco distinguido fue que tuve la oportunidad de visitar</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;"> la Antigua Ciudad Autónoma. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;">Esto es lo que allí escribí.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">El equilibrio entre las fuerzas está mal constituido aquí, pensaría quizás nuestro científico Carlos Dodson al hablar de este lugar. Es una sensación que dice tener cualquier visitante de la ciudad, aunque no tan claramente como lo haría Dodson. Porque la gravedad hace lo suyo, al igual que en cualquier otra parte de este viejo planeta, pero es</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">la disconformidad que habita en los pobladores, la que se respira en el aire, lo que altera las leyes de la naturaleza. O, si eso no puediera ocurrir, al menos genera una percepción colectiva (para todo turista). La misma disconformidad que desde los inicios ha mantenido andando a los pobladores y en expansión a la ciudad que pueblan, hoy transforma la temperatura de la zona en </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">un calor aplastante</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, al ver y sentir que todo aquí se arrastra como </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">agotado. Y no hablo solo de las personas, que sí se mueven como t</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">emiendo (pero deseando) ser convocados por algún antojo común al del resto, o por los anuncios de venta, para </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">perder la paciencia y aumentar la expectativa y sus días de vida. También las cosas (bienes y útiles) lucen disconformes y arrastrándose. No las que salen en los anuncios y las que los anunciantes y los compradores imaginan. Sino las que los compradores compran y usan y descartan. Las que la municipalidad entierra en los lugares en que aun no hay gente revolcándose.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">A más de una década de la catástrofe los ciudadanos han modificado usos y costumbres de lo que se valen y los rodea. La clase baja adaptó sus herramientas y cambió sus hábitos por los más convenientes para hacerse de los sueños de los que creen que sí saben soñar, de la forma más rápida y económica (sin tener en cuenta el costo y el beneficio sino el valor de reventa). </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">La clase media continúa produciendo intelectuales tendenciosos, sin intereses ideológicos pero con buenas intensiones (carentes de pensamiento crítico), micro emprendimientos familiares en constante reformulación y consumidores calificados de productos desvalidos. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">La clase alta agudizó su misericordia para juzgar los diferentes excesos como los efectos de la misma causa, mientras construye inmensos cráteres inviolables y en las afueras para agruparse y dejarse caer con naturalidad y entre gente como uno. Por supuesto, entre clase y clase están los transeúntes de los límites en los que se adivina, a simple vista, lo dichoso o irremediable en cada situación, estén en alza o en baja.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Por fortuna puedo </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">entrevistar a la única persona que encuentro hablando perfecto español y no ya el dialecto que lo deforma. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">El anciano me acompaña a visitar una porción de tierra en que ha quedado un trozo de “nostalgia”, según su propio punto de vista. "Aun conservan un árbol, de esos que se plantaban en las veredas.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Todos los otros fueron eliminados para no seguir alimentando ilusiones de <i>las de verdad</i>". El anciano se abre a la entrevista: "en la nueva lengua de estos nuevos habitantes se han</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> c</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ensurando los adjetivos</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">en un comienzo; y luego, creyendo ser más respetuosos e</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> inteligentes</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">comenzaron a </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">habla</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">r</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> sin preguntar. Por ejemplo, ¿sabe como se saluda aquí?: - ¡yo estoy bien! El otro responderá - ¡yo estoy bien, también! </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Si alguno preguntara, seguramente especularía con alguna respuesta, y de sentir envidia, iría a parar a lo alto de un edificio de manos de la policía".</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span> </div>
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Almendra Bernal</span></span></i></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-86542565355114043532011-11-08T08:05:00.000-08:002019-01-31T04:41:59.323-08:00Encandila <div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: left;">
<span style="text-align: justify;">Sobre la disconformidad.</span><br />
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;">El acto de despertar trae aparejado una acción y un acontecimiento. La acción a la que referimos es la de abrir los ojos, el acontecimiento es ver. Muy pocas veces ocurre la noción de despertar sin reconectarse con el sentido visual, quizás debido a que la visión en tal caso sitúa al sujeto, podríamos llamarlo “soñante”, y lo re ubica en la realidad: lo transforma en “ex soñante”, siempre que el paisaje de esta realidad se diferencie del que tocó en el sueño. Continuemos un poco más...</span></div>
<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">De la misma manera ocurre en el caso contrario. El sujeto deja obligadamente de ver para pasar al estado de sueño. Eso, al menos, es lo que ocurre comunmente, y aún no he sabido de alguien para quien no funcione de esta manera. Cerrar los ojos para dormir está incluido hasta para los no videntes. El motivo es fisiológico y podría obedecer al estado natural del cuerpo y de los movedizos ojos durante el período del sueño. Sería raro, incluso humorístico, contemplar que una persona consiga dormirse con los ojos abiertos o sin dejar de recibir imágenes como señales desde sus ojos. Mucho menos si se trata de señales fuertes como una potente luz. Así vamos aproximándonos a la historia que busco.</span><br />
<span style="font-size: small;">El dueño y señor de la historia que intento reflejar argumentaba padecer una atrofia de los procesos naturales que acabamos de encarar. Primero pensó ser un soñante eterno. Luego creyó haber muerto. Cuando intentó comprender la verdad, dio conmigo. Al cerrar los ojos, el hombre se encandilaba:</span><br />
<span style="font-size: small;">primero creyó que se trataba de la continuidad de un sueño que le gustaba, la secuela no tan agraciada que lo había atrapado por la fuerza por no conseguir cautivarlo con naturalidad;</span><br />
<span style="font-size: small;">luego quiso engañarse creyendo que no era su culpa, sólo un inmerecido castigo divino del que no saldría, o su camino singular a la muerte, o el estado de la misma muerte preparada para él;</span><br />
<span style="font-size: small;">cuando intentó develar el misterio que encerraba el enigma, cuando ya no pudo disfrutarlo a causa del sueño y dejó de temerle al no poder dormir, y por supuesto cuando sintió que no lo consiguiría, comenzó a buscar dentro suyo, y dió conmigo: su luz.</span></div>
<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: right;">
<span style="font-size: small;">Carlos Dodson </span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: small;"></span></span>Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-61016900047013557082011-07-21T16:37:00.000-07:002019-01-31T04:41:26.634-08:00Un Hombre de Su Rey <span style="text-align: justify;">Sobre la disconformidad.</span><br />
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;">Cualquier persona de la que se rodeaba lo consideraba insignificante, pero nuestro hombre, ignorando esa conducta por descuido o ligereza, tomaba muy enserio su labor y su existencia: la voz de su Rey era palabra divina, y para él, también era su mandato. Con delicadeza probaba a diario del manjar de sus comidas, bebia de su vino y saboreaba sus frutas. Con paso leve y sentidos alerta recorría sus jardines y las habitaciones de su palacio, sintiendo cargar en sus espaldas la incómoda presencia de la escolta real. Pasaba el día envuelto por la riqueza más extrema y las personas más influyentes de su época, sin embargo, al volver a su casa encontraba sólo a su mujer y se enfrentaba a una pobreza. Ajeno también a este contraste, era el hombre más a gusto sobre esas tierras: jamás llegó a desear algo que no tuviera, y claro que nada tenía. Jamás, hasta que un día despertó con deseos de volver a comer las uvas que había probado en el plato de su Rey.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
Antes que eso la vida lo sorprendía constantemente, pues a cada momento debía cumplir con su extraordinario trabajo. Algunas veces los momentos llegaban a destiempo: una mañana lo despertaron los guardias reales con un llamado para probar los fuegos artificiales con que se celebraría, esa misma noche, el cumpleaños de su Rey. Tal importante suceso ocurría justo un día antes del aniversario de casados de nuestro hombre con su mujer. A punto de emprender el viaje al palacio, y topándose con tal coincidencia delante de sus ojos, la semilla de una fantasía intentó sembrarse en él. Pensó en convencer rápidamente a su mujer de que el Rey, a gusto por los servicio de tan humilde servidor y en justa retribución, haría arrojar esos fuegos a los cielos en conmemoración al aniversario de casados, pero un día antes de que se celebrara su propio aniversario de vida, y de día, para no restarle importancia al evento mayor. Tenia que mentir. Entendió que ese no era el camino, pero deseoso del placer de su amada, y a punto de entregarse a su tarea, quiso quedarse con uno de los fuegos para arrojarlo la noche misma del aniversario. Debía robar. No quiso pensar más e intentó poner fin a la ilusión probando los fuegos de artificio, deslucidos a la luz del sol y en un campo sin nadie más que él. No había peligro: podían usar la pirotecnia de la misma confección para la noche de agasajos. Al caminar entre los restos vio un único tubo sin haber explotado. Se quedó con él sin disimulo… era pequeño e insignificante.</div>
<div style="text-align: justify;">
La noche que le siguió a la del cumpleaños de su Rey, con sus invitados aún alvergados en el castillo pero agotados por el festejo, fue mucho más estrellada, más cálida, más silenciosa y agradable, seguramente a causa del contraste con la anterior noche. Nuestro hombre, el hombre de su Rey, también agotado pero felizmente, llegó tarde a su casa y besó a su mujer luego de declararle su amor eterno nuevamente. Allí fue que, para celebrar su aniversario y regalar placer a su amada, colocó en posición el fuego de artificio más pequeño e insignificante jamás creado. Lo encendió y se alejó, acercándose a ella y abrazándola. El brillo de una segunda luna iluminó como el sol, fue visto desde kilómetros de distancia, y fue más que cualquier otro fuego en la fiesta de su Rey, o la suma de todos ellos. Su mujer lo apretó contra el pecho tan fuerte que podía imaginar que sentía su corazón latir.</div>
<div style="text-align: justify;">
A la mañana siguiente despertó con deseos de volver a comer las uvas que había probado en el plato de su Rey. A la siguente, no despertó: la voz de su Rey mandó a cortar su cabeza.</div>
Donato SosaBrian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-8476079710486226112011-07-14T15:04:00.000-07:002019-01-31T04:48:24.671-08:00Breve Biografía<div style="margin: 0px 0pt; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Sobre el Horizonte. Excepcionalmente...</span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Los más razonadores de</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">l grupo</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">dijeron</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> que el horizonte nació cuando nació la luz, y cuando el planeta redondo fue creado. Con la luz y la capacidad de verlo, de ver cualquier cosa.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Difícil de imaginar de todas maneras para todo el grupo ver el horizonte. Aquellos que pueden evocarlo, </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">quizás no por coincidencia los más razonadores, </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">s</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">e sienten</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> dichosos</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">. Los que no pueden hacerlo porque jamás lo han visto no quieren hablar del</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> tema, excepto Lucía.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Lo </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">que explica Lucía y despierta la impaciencia de Juan, es que ella escucha el horizonte, y que más allá de sus limitaciones con la vista, comprende perfectamente el conce</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">pto:</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> “es hasta donde llegan los sentidos” intenta formular.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Y reformula, </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">“mi horizonte comienza</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> cuando termina el alcance de mis sentidos</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">”.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Juan cree que Lucía no miente, sólo está equivocada. Fue sólo una confusión,</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">“porque no está claro lo que decís, porque de ser como vos creés, tu horizonte sería el alcance de tu mano, y tenés brazos no tan largos,</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Lucía</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">. Después de tu mano no podés ni siquiera especular.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">A lo sumo el alcance de tu audición, </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">como vos decís, pero</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> hay algo más allá que produce sonido y que vos no escuchás, y yo tampoco. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ojalá se llegara a oír hasta</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> tan lejos como se llega con la vista</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">”.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">“</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¡</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Incluso contesta mis preguntas</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">!</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">” dijo Lucía. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">“Puedo escuchar sus sonidos e incluso preguntar tranquila, porque espero un momento y contesta mis preguntas”. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Algunos de los chicos que hasta ese momento estaban en silencio comenzaron</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> a moverse y a hablar</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> entre ellos. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Pero </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">la reunión no perdió el foco. “No nos desconcentremos del enunciado</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> principal</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">”, intervine. “Estamos aquí para hablar del horizonte. Ustedes saben que lo mismo da si lo que dicen lo conocen porque se los contó otra persona, si lo comprobaron o es inventado. Esto es un taller de escritura y no nos vamos a perder en discusiones que no tengan que ver con el tema del día de hoy</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">. La discusión es a cerca del horizonte, y no si lo conocen o se los han presentado. La única persona en esta sala con valor para plantear </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">el tema</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> poéticamente, que pone su pasión en comprender</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">lo</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> y no en ganar una discusión, está avanzando a medida que todos en esta sala suben el volumen de la voz sólo para que sea más difícil ser oído el horizonte</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">”. Luego de que todos allí hicieran silencio, Lucía volvió a hablar: </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">“mi</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> horizonte no sólo está en frente: me rodea. Y me susurra desde la distancia</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> que morirá si se acerca, pero que me desea</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">”.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">!Gracias Lucía!</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i>Almendra Bernal</i>,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">relato </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">de lo ocurrido en el taller </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">de escritura </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">para no videntes </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">del Centro Cultural San Martín.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">13 de junio de 2009.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dedicado a Donato Sosa, ¡para que se recupere pronto!</span></div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-54494868420014970102011-07-06T10:53:00.000-07:002019-01-31T04:49:43.659-08:00En un Principio<div style="margin: 0px 2.45pt 0px 0pt; text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> Sobre el génesis...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;"><i style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;"><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;"><i style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;">“En un principio (si es que existió tal cosa) Dios creo las leyes newtonianas de movimiento, la maza y la energía necesaria”. </i></span><b style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i>Albert Einstein</i></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;"><i>.</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 2.45pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 2.45pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Un día un accidente fue confundido con un milagro.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 2.45pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Estaba yo ubicado en exacto equilibrio (o procurando equilibrio) en un asiento independiente del colectivo de la línea 168, que a esas horas de la noche era “el único que me llevaba”. Se dirigía conscientemente al barrio de Balvanera, por un momento ínfimo, en línea recta y con velocidad constante. La irremediable cercanía de mi rostro a la ventanilla hacía que cualquier cosa en la que pensara durante ese viaje estuviera relacionada o afectada por el exterior: en el preciso instante que intento graficar, el escenario era el barrio de Constitución.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 2.45pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Luego de ver cómo un hombre cercano a una esquina le convida un encendedor a uno mucho menor, el que dio calor a una lata de la que salía un tubo por el que aspiraba, se presentó la paradoja: el viento suave e imperturbable que entraba por la ventanilla en sentido contrario al del móvil fue superado por otro de mayor intensidad y con otra dirección. Tal vez porque el colectivo redujo su velocidad o tal vez porque lo hizo el mismo barrio de Constitución, el viento más cálido y más complaciente acarició mi cara y movió irónicamente mis cabellos. Los pocos que aun conservo. Y las ramas de varios de los árboles de esa calle, de la que lógicamente no recuerdo el nombre, tiritaron por el escalofrío. Mi colectivo se detuvo totalmente, contando incluso con la completa ignorancia del colectivero sobre el tema. Al detenerse pude contemplarlo todo: con el soplido de este viento, las hojas apenas entradas al otoño de un árbol en particular, que no distinguí pero que adiviné, se desprendieron festejando el vuelo. Amarillas, verdes y marrones, decoraron esa escena extendiéndose por todo el campo visual, como abriendo un primer capítulo de una historia para contar. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Lo trascendente fue que una, la menos indiferente a mi percepción de esta situación, rozó mi cien: me tocó. Cuando mi reflejo avisó y quise agarrarla era tarde. Volvió a confundirse con las otras y, creo yo, porque no lo he visto, cayeron dudando todas al piso.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 2.45pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Recién hoy, una semana después y tras decenas de conversaciones al respecto, pude darme cuenta que no fui parte de un milagro sino testigo de un accidente. De haber recogido la hoja, hubiera sido el principio de mi nueva fe.</span><br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i>Carlos Dodson</i></span></div>
</div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-86626806697571805992011-07-06T10:27:00.000-07:002019-01-31T04:50:03.233-08:00Agradecimientos <div class="Section1" style="margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="margin: 0px 0pt; text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; text-align: justify;"> Sobre el génesis.</span><br />
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">- !Me hubieras detenido antes de matarla si sabias que iba a morir!</span></div>
</div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">- No sabía que iba a morir, ella me hizo creer... otra cosa.</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">- E</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">n todo caso lo has creído por ti misma. Y también s</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">abes ahora que lo que muere no vuelve a ser llamado de la misma manera que al estar vivo.</span></span></div>
</div>
<div class="Section1" style="margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ¿De qué hablas?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Ahora no es más ella; ahora fue ella, es ESO.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Tu y tus intenciones de diferenciarte de mi por el modo en que hablas o en que usas este absurdo lenguaje no tendrían que intervenir en este momento. Llevas todo el día nombrando animales y plantas. Date cuenta de una vez que acabamos de matar: acabamos de quitar una vida.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Por eso la diferencia entre…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Sabemos que ha muerto, no importa cómo se llamó o cómo se llama.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- El vocabulario marca la diferencia, ahora se la llama de otra manera, pues ha muerto.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ¡Olvidémoslo! ¿Qué haremos?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Olvidemos esto también.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Supongo que es una broma…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- No sé qué hacer. Nunca imaginé que sucedería tan deprisa. Creí que al menos duraría más su apariencia encantadora.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Nuevamente no sé de qué hablas...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ¡Eso es lo que siempre debería ocurrir! Quise darte una sorpresa y todo... resultó en espanto. No…</span></div>
</div>
<div class="Section1" style="margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- La hubieras dejado donde estaba.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Quería agasajarte, mujer. No hubiera podido hacer que fuera tuya. Y tu así lo querías... ¡Tu misma me lo pediste!</span></div>
</div>
<div class="Section1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">- Hablemos con Él, seguramente resolverá este problema. No creo que nos juzgue, tus intenciones eran buenas.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Las flores comenzaron a resguardar sus encantos aún después de arrancadas, gracias a Eva. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Siempre murieron, gracias a Dios.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Gracias a Adán hoy existe una “flor” que no muere ni es flor, no nace, no huele ni cautiva. Mezcla de plásticos.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">¿Estará Dios agradecido?</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Almendra Bernal</span></span></div>
</div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7305566070977611121.post-6716369107128307822011-06-20T15:09:00.000-07:002019-01-31T04:49:16.810-08:00“El Primer Bombero fue un Perro..." <div class="Section1" style="margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="margin: 0px 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Sobre el génesis.</span><br />
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">“... Así como el primer perro fue bombero”. Esto fundamentaba una de las personas más destornilladas que conozco al ver un pequeño afiche de los bomberos de San Telmo y Puerto Madero en el que se incluía la foto de un perro negro, con la lengua afuera. Comenzamos a buscar algún tipo de explicación a la fotografía del can y de por qué estaba en ese contexto. Aquí la conclusión:</span></div>
</div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; margin: 0px 0pt; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; margin: 0px 0pt; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Allí por el paraíso, en los verdaderos tiempos inmemoriales, la primera mascota de Adán, incluso antes de la mujer, fue el perro. Y nos preguntaremos, si fuéramos curiosos e ignorantes, ya no después de que nos hayamos preguntado en este momento, y contestado luego: cómo saben los bomberos que este perro era negro. Muy distinto a la controversia generada por el color de piel de nuestro amigo Adán y su legítima esposa, y mucho más sencillo de comprobar. Este hecho es aclarado por un relato hallado recientemente, firmado por el mismo autor del Genesis, que nos revela las conversaciones que se daban en el auténtico "Primer Mundo". A seguir, la confirmación que habrán leído en el cuerpo de bomberos, un “extracto del texto”.</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; margin: 0px 0pt; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Adán: - Lord, I want a pet.</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dios: - Well… I am thinking in a dog.</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Adán: - Ok</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dios: - What colour?</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Adán: - Black</span></span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: 16px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">(¡SARAN!) </span></span></div>
</div>
<div class="Section1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16px; margin-bottom: 0px; margin-top: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dios: - Ok. See you!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Adán: - Jaja! I know, I know!</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Entonces: fue un perro negro el primer bombero. Pero también quien (aquí viene lo trascendente del asunto) aún en el Paraíso les salvó la vida a Adán y a Eva. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¿Cómo ocurrió esto? </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Adán y Eva, ambos junto al infame árbol, fueron parte de un accidente. Adán lo atribuyó a una brisa que para Eva nunca existió. Lo cierto es que en plena excitación por un simple fruto prohibido, cae una manzana de aquel manzanero, el mismo que ha dado luz al mundo y a Luis Miguel. Cayendo esta manzana fue que rozó con su cabito la corteza del tronco del árbol. Lo que para este mundo hubiera sido sólo la frotación de una madera y un "ni siquiera proyecto de madera" (el cabito), allí en el Paraíso, donde el fuego prende más fácil seguro, se produjo un incendio. Este comenzó con un breve foco en la base del árbol, y cuando estaba a punto de expandirse, el ágil can, en un intento de reivindicar su fama de no racional que le daría el hombre mucho tiempo después, apagó el fuego, levantando una pata y simplemente orinándolo.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Es cierto que nos faltan datos importantes, como por ejemplo la raza del animal o el nombre que de seguro Adán le asignó. Y otros datos menos importantes como la reacción de los dos humanos ante este hecho y la segura recompensa que recibió el "guau guau". </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¡</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">No nos privemos de especular al respecto! De seguro n</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">uestro relato alcanza para saber por qué hoy en día los perros, movidos por un poco de instinto, un poco de memoria de su primer representante (en honor a él, como ritual) y un poco por necesidad, orinan de a pequeños chorros los árboles. Buscando el manzanero y asegurándose con el aroma que imprimen, en forma preventiva, que su mejor amigo no cometa otra vez el mismo error. Nos han desplazado a los yuyos.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Los honran en el cuerpo de bomberos. Es hora que todos nosotros los honremos.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">¡Vivan los perros que pillan los árboles y no las ruedas de las bicicletas!</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />
</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0pt; margin-right: 0pt; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ángel Ermida con Ache</span></span></div>
</div>
Brian Hermida Stubbehttp://www.blogger.com/profile/06670549796963731806noreply@blogger.com0